Laat Old Habits van de Britse band Treetop Flyers uit de speakers komen en de ruimte wordt gevuld met warmte. De band uit Londen vindt haar inspiratie vooral in de jaren 70 en zoekt deze zowel aan de Amerikaanse westkust als in het Verenigd Koninkrijk. Het geluid van de band is aangenaam en tijdloos, maar ook broeierig en warm. De band speelt de pannen van het dak, waarna zanger Reid Morrison ook nog eens de veters uit je schoenen zingt met zijn soulvolle strot. Standaard retro klinkt vaak wat zouteloos, maar de door de jaren 70 geïnspireerde muziek van Treetop Flyers klinkt van de eerste tot en met de laatste noot opwindend en urgent. Wat een heerlijk album.
Ruim vijf jaar geleden recenseerde ik al eens een album van de Britse band Treetop Flyers. Palomino, het tweede album van de band uit Londen, klonk als de spreekwoordelijke omgevallen platenkast en het was een platenkast die was gevuld met flink wat klassiekers uit de jaren 70. Drie jaar geleden verscheen het titelloze derde album van Treetop Flyers, dat ik echt compleet heb gemist, maar het deze week verschenen Old Habits viel direct op tussen het beperkte aantal nieuwe releases van deze week.
Ook op Old Habits maakt de Britse band geen geheim van haar liefde voor muziek uit de jaren 70 en ook dit keer klinkt de muziek van Treetop Flyers als een omgevallen platenkast vol moois uit dit decennium. Waar de band uit Londen zich op haar vorige albums vooral liet beïnvloeden door de muziek die in de jaren 70 aan de Amerikaanse westkust werd gemaakt, zoekt Treetop Flyers de inspiratie dit keer ook dichter bij huis.
Old Habits wordt gepresenteerd als een album waarop de Britse band Los Angeles weer heeft verruild voor de eigen thuisbasis Londen, maar ik hoor op het album ook nog steeds voldoende invloeden die herinneren aan de muziek die in de jaren 70 in Los Angeles en omstreken werd gemaakt. Hiernaast klinkt het vierde album van Treetop Flyers inderdaad ontegenzeggelijk Brits.
Het is knap hoe de band uit Londen er in slaagt om de muziek en de sfeer van de jaren 70 akelig precies te reproduceren, maar het is nog knapper dat Old Habits niet klinkt als een portie aangename retro, maar als een album dat ondanks alle invloeden uit het verleden eigentijds klinkt.
Net als Palomino vijf jaar geleden klinkt de muziek van Treetop Flyers vol en warm. Het eerste dat opvalt bij beluistering van Old Habits is echter de heerlijk soulvolle strot van zanger Reid Morrison, die tien songs lang imponeert met geweldige zang. Wanneer de muziek van Treetop Flyers wat tegen die van The Faces aan schuurt, hoor je iets van een jonge Rod Stewart, maar meestal hoor ik toch vooral een geweldige soulzanger.
Bij een soulzanger hoort een warm en broeierig geluid en dat krijg je op Old Habits, dat de ruimte verwarmt met klanken die het hart onmiddellijk verwarmen. Het is een geluid waarin in eerste instantie vooral de wonderschone gitaarlijnen en het prachtige pianospel opvallen, maar ook de bijdragen van blazers en die van de subtiel spelende ritmesectie zijn prachtig.
Het herinnert aan alles tussen Van Morrison en Box Scaggs en tussen The Band en George Harrison, maar Treetop Flyers slaagt er wat mij betreft in om alle invloeden te combineren in een herkenbaar eigen geluid. Het is een geluid dat hier heel wat koude en donkere avonden gaat verwarmen, want zodra de eerste noten van Old Habits uit de speakers komen, stijgt de gevoelstemperatuur met flink wat graden en maakt deze toch wat treurige tijd plaats voor de zorgeloze tijden van weleer.
Muziekliefhebbers die niets hebben met muziek uit de jaren 70 kunnen waarschijnlijk niet uit de voeten met dit album, maar als je wel open staat voor wat muzikale invloeden uit vervlogen tijden, speelt Treetop Flyers op Old Habits keer op keer een gewonnen wedstrijd. Geweldige songs, een fantastische band en een zanger die keer op keer garant staat voor kippenvel. Ik was Palomino eerlijk gezegd al lang weer vergeten, maar de nieuwe van Treetop Flyers is een wereldplaat. Erwin Zijleman
