Aan het eind van 2019 ontdekte ik via een album van ene Georgia Maq met flinke vertraging een van de beste albums van 2018. De Australische band Camp Cope heeft, mede door de coronapandemie, lang gewerkt aan de opvolger van dit album en keert deze week terug met Running With The Hurricane. Het is een album dat kiest voor een verzorgder en wat meer ingetogen geluid, maar de dynamiek van de geweldige voorganger is gebleven. Die dynamiek komt vooral van de fantastische stem van frontvrouw Georgia McDonald, die ook nog eens tekent voor fraai gitaarwerk. Een ritmesectie met een vleugje postpunk en een serie uitstekende songs maken het af.
Aan het eind van 2019 kreeg ik Pleaser van de Australische singer-songwriter Georgia Maq in handen. Het bleek een bijzonder aangenaam album met invloeden uit de folk, rock en synthpop, maar Georgia Maq maakte vooral diepe indruk met haar krachtige stem. Via het eerste soloalbum van Georgia Maq ontdekte ik ook haar band Camp Cope, die in 2018 het werkelijk fantastische How To Socialise & Make Friends uitbracht.
De krachtige stem van Georgia Maq, die in Camp Cope overigens Georgia McDonald heet, deed het in de rockmuziek van Camp Cope nog veel beter, zeker wanneer ze de zang hier en daar uit haar tenen liet komen en het af en toe uitschreeuwde. How To Socialise & Make Friends van Camp Cope kreeg in 2018 helaas niet al teveel aandacht, maar het is een weergaloos album, dat ik nog altijd met enige regelmaat uit de kast trek. Deze week keert Camp Cope terug met haar derde album, Running With The Hurricane. Het is een album waar ik met torenhoge verwachtingen aan begon en Camp Cope heeft me zeker niet teleurgesteld.
Op het derde album van de band kiezen zangeres en gitarist Georgia McDonald, bassist Kelly-Dawn Hellmrich en drummer Sarah Thompson voor een wat meer ingetogen geluid, waarin meer aandacht is besteed aan de productie. Voor deze productie tekende de band deels zelf, waarna ook de onder andere van Courtney Barnett bekende Anna Laverty nog aanschoof, wat het aandeel van vrouwen op dit album nog wat verder vergroot. Courtney Barnett speelt zelf overigens ook nog een riedeltje mee.
Het derde album van Camp Cope opent behoorlijk ingetogen, maar vrijwel onmiddellijk is er de krachtige stem van Georgia McDonald, die je meteen bij de strot grijpt. Camp Cope klinkt op Running With The Hurricane wat gepolijster dan op haar vorige album, maar de dynamiek die How To Socialise & Make Friends zo bijzonder maakte is er nog steeds, al is deze dynamiek wel wat subtieler.
In de meeste songs op het album bouwt de band uit Melbourne de spanning in muzikaal opzicht redelijk subtiel op en Georgia McDonald doet met haar zang hetzelfde. Hier en daar wordt het gaspedaal net wat dieper ingetrapt en komt Camp Cope in de buurt van het geluid van haar vorige album, maar de extremen blijven uit. De echte ruwe randjes ontbreken dit keer en dat vond ik bij eerste beluistering eerlijk gezegd best jammer, maar uiteindelijk bevallen het wat verzorgdere geluid op het derde album van Camp Cope en de bijna ingehouden spanning me wel.
Ook op Running With The Hurricane is het vooral de stem van Georgia McDonald die indruk maakt. De Australische muzikante doet me met haar stem nog steeds met enige regelmaat denken aan Everything But The Girl’s Tracey Thorn, maar dan wel met een stevige rockinjectie. Ook in muzikaal opzicht valt er veel te genieten. Het gitaarwerk van Georgia McDonald is fraai, het drumwerk van Sarah Thompson degelijk en de diepe bassen van Kelly-Dawn Hellmrich voorzien het indierock geluid van Camp Cope van een vleugje postpunk.
Het is misschien niet de mokerslag van How To Socialise & Make Friends, maar nu ik het nieuwe album van Camp Cope wat vaker heb gehoord, vind ik Running With The Hurricane anders, maar zeker niet minder. Hoogste tijd dat deze geweldige band voet aan de grond krijgt in Nederland. Erwin Zijleman
De muziek van Camp Cope is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Australische band: https://campcope.bandcamp.com/album/running-with-the-hurricane-2.
