Het titelloze vijfde album van de Amerikaanse singer-songwriter Mary Bragg is mijn eerste kennismaking met haar muziek en het is een kennismaking die naar veel meer smaakt. Het is een album dat goed past in het hokje Amerikaanse rootsmuziek, maar Mary Bragg kan ook uit de voeten in omliggende genres. Haar songs liggen lekker in het gehoor, maar zowel de instrumentatie als de zang op het album verraden een goede smaak. Ook de songs van de Amerikaanse muzikante vallen in positieve zin op, waardoor Mary Bragg een album heeft afgeleverd dat op het moment behoort tot de betere albums in het genre. Een mooie ontdekking deze Mary Bragg.
Ik ging er in eerste instantie van uit dat het deze week verschenen titelloze album van de Amerikaanse muzikante Mary Bragg haar debuutalbum was, maar het blijkt al het vijfde album van de singer-songwriter uit Nashville, Tennessee, die ik volgens mij nog niet eerder ben tegengekomen, hoewel ik het genre toch nauwgezet volg. Het is een album dat in eerste instantie mijn aandacht trok door de bijdragen van Caroline Spence en vooral Erin Rae, maar Mary Bragg heeft zelf ook veel te bieden.
Op haar titelloze vijfde album vermengt de Amerikaanse muzikante invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek met zo nu en dan flink wat pop en rock. De meeste songs op het album liggen bijzonder lekker in het gehoor en zullen zowel liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek als van pop en rock met een snufje roots aanspreken, maar het zijn ook mooie songs, die er zowel in muzikaal, vocaal als compositorisch opzicht uitspringen.
Mary Bragg, die haar opleiding genoot aan het roemruchte Berklee College Of Music, beschikt allereerst over een mooie en ook veelzijdige stem. Het is een stem die niet alleen geschikt is voor Amerikaanse rootsmuziek, maar het ook uitstekend doet in de meer pop en rock georiënteerde songs op het album. Het is een stem met een flink bereik, waardoor Mary Bragg steeds weer net wat anders klinkt.
Het titelloze nieuwe album van Mary Bragg is een conceptalbum over de liefde, dat begint bij het begin van een relatie en eindigt wanneer deze relatie op de klippen loopt. Of de teksten autobiografisch zijn weet ik niet zeker, maar de muzikante uit Nashville, die momenteel vanuit Brooklyn opereert, zingt wel met veel gevoel wat de impact van haar songs vergroot.
De zang van Mary Bragg draagt stevig bij aan de kwaliteit van haar nieuwe album, dat zich in vocaal opzicht kan meten met de betere rootsalbums van het moment, maar ook in muzikaal opzicht is het een sterk album. De mix van Amerikaanse rootsmuziek, pop en rock klinkt niet alleen bijzonder aangenaam, maar is ook mooi uitgevoerd, waarbij het gitaarwerk er wat mij betreft uitspringt.
Het nieuwe album van Mary Bragg is een album dat zich door het aangename geluid makkelijk opdringt, maar de Amerikaanse muzikante kiest zeker niet altijd voor de makkelijkste weg. Het album is warm maar ook betrekkelijk subtiel ingekleurd, wat veel vraagt van de zang, die ik alleen maar sterker vind worden.
Ook over de songs zelf ben ik zeer te spreken. Mary Bragg heeft een eigentijds klinkend Amerikaans rootsalbum gemaakt dat ruimte biedt aan invloeden uit de pop en de rock, maar deze invloeden domineren nergens. Het is een album met songs die makkelijk verleiden en overtuigen, maar ik vind het nieuwe album van Mary Bragg na een aantal keren horen een stuk indrukwekkender dan bij eerste beluistering.
De muzikante uit Nashville is me, ondanks een aantal eerdere albums die met name in de VS konden rekenen op zeer positieve recensies, tot dusver niet opgevallen, maar met haar nieuwe album kan ze wat mij betreft mee met de grote beloften in het genre, onder wie Erin Rae, die samen met Mary Bragg tekent voor de mooiste song op het album. Al met al een zeer aangename verrassing dit vijfde album van de Amerikaanse muzikante. Erwin Zijleman