29 januari 2025

Review: Kathryn Mohr - Waiting Room

Waiting Room van de Amerikaanse muzikante Kathryn Mohr zal een winterdepressie eerder versterken dan verzwakken, maar onder de donkere klanken op het album zit ook veel schoonheid verstopt
Bij vluchtige beluistering bij het eerste volledige album van Kathryn Mohr leek het me vooral erg zware kost. Het is een album met ruwe en dreigende muziek, die soms wat folky klinkt, maar echte folkies kunnen er niet mee uit de voeten vrees ik. De klanken op het album zijn soms sober, maar Kathryn Mohr kan ook stevig uitpakken. Het wordt gecombineerd met een mooie en wat zachte stem, maar ook die kan zomaar ontsporen. Voor aanstekelijke popsongs ben je bij Kathryn Mohr niet aan het juiste adres, maar ze is de popsongs met een kop en een staart zeker niet volledig uit het oog verloren. Waiting Room is een intrigerend album dat langzaam maar zeker steeds mooier wordt.



Ik had echt enorm uitgekeken naar het nieuwe album van Ethel Cain, die met Preacher’s Daughter een van de allermooiste albums van 2022 had gemaakt. Het eerder dit jaar verschenen Perverts viel me helaas behoorlijk tegen. Het album bevat een aantal hele mooie songs, maar uiteindelijk toch meer tracks waarin ik de kop en de staart maar niet kan vinden. 

Heel lang te treuren hoef ik echter niet, want deze week is een album verschenen dat voor een deel klinkt als het album dat Ethel Cain dit jaar niet heeft gemaakt. Het gaat om Waiting Room van de Amerikaanse muzikante Kathryn Mohr. Het is een aardedonker en bij vlagen zelfs beangstigend donker album, maar op hetzelfde moment zijn de songs van de muzikante uit Oakland van een hele bijzondere schoonheid. 

Die schoonheid komt in eerste instantie van de mooie stem van Kathryn Mohr. Het is een vrij zachte stem, maar de stem van de Amerikaanse muzikante heeft ook een verrassende intensiteit. Door de zang doet Waiting Room wat folky aan, maar het is zeker geen standaard folkalbum. De zang op van Kathryn Mohr heeft iets lieflijks, maar ook iets bezwerends en duisters. 

Wat je in de zang hoort, hoor je ook in de muziek op het album. Ook in muzikaal opzicht laat het album van Kathryn Mohr soms folky elementen horen. Ook wanneer de gitaren akoestisch zijn klinkt de muziek op Waiting Room echter donker en ruw. Dit hoor je nog veel beter wanneer elektrische gitaren worden ingezet en Kathryn Mohr klinkt als PJ Harvey in haar jonge jaren, maar het kan ook nog wel wat steviger en beangstigender. 

De muziek op het album van de Californische muzikante is op zich redelijk sober, maar het klinkt af en toe behoorlijk rauw en heftig, al kan dit zo omslaan in serene klanken met een donkere ondertoon. De dynamiek van de muziek komt terug in de zang, die ook makkelijk omslaat van ingetogen in intens. 

Het is zeker geen makkelijke muziek die Kathryn Mohr maakt, maar ook wanneer ze wat meer afstand neemt van de standaard popsong, herken ik, in tegenstelling tot op het nieuwe album van Ethel Cain, nog wel de kop en de staart. Ik hoor wel wat raakvlakken met de muziek van Ethel Cain, maar ook wat van Grouper, van wie we helaas al een tijdje niets meer gehoord hebben. 

Waiting Room is zeker geen album voor alle momenten, want met name de stevigste songs op het album liggen wat zwaar op de maag, maar als je een dreigende onweersbui van een passende soundtrack wilt voorzien, doet het album het uitstekend. Waiting Room van Kathryn Mohr is ook wel een album waaraan je moet wennen, waarna je eigenlijk steeds meer moois hoort op het album. 

Grappig detail is dat Kathryn Mohr het album opnam in een hut zonder ramen in het IJslandse vissersdorp Stöðvarfjörður. Ik kan me voorstellen dat het landschap invloed heeft gehad op de muziek op het album, want net als de muziek op Waiting Room kan ook het landschap op IJsland van het ene op het andere moment van kleur verschieten door een extreme weersverandering, waardoor schitterende natuur opeens donker en dreigend wordt. 

Net als de verrassend populaire Ethel Cain, een grootheid op TikTok, heeft Kathryn Mohr een voorkeur voor donker getinte muziek en is ze niet vies van het experiment, maar Waiting Room van Kathryn Mohr bevalt me toch echt beter dan Perverts van Ethel Cain. Dat had ik bij de start van 2025 niet durven voorspellen. Erwin Zijleman

De muziek van Kathryn Mohr is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://kathrynmohr.bandcamp.com/album/waiting-room.