Megan en Rebecca Lovell zijn behoorlijk productief, want in een jaar of twaalf hebben de Amerikaanse zussen een flink oeuvre opgebouwd. Het is een oeuvre dat steeds verder opschuift richting lekkere stevige rockmuziek, al is Larkin Poe de oorsprong in de Amerikaanse rootsmuziek nog niet vergeten. In muzikaal opzicht is het wederom genieten, vooral van het fantastische gitaarwerk, maar ook de krachtige vocalen maken steeds makkelijker indruk. Het klinkt op het eerste gehoor misschien wel heel bekend in de oren, maar met de kwaliteit van de muziek van Larkin Poe zit het helemaal goed. Ook Bloom is weer een uitstekend album van de zussen Lovell.
De zussen Megan en Rebecca Lovell vormden in het eerste decennium van deze eeuw, samen met zus Jessica, het trio The Lovell Sisters. De drie waren nog tieners toen ze hun debuutalbum opnamen, maar dat was al lang niet meer te horen op het in 2009 verschenen Time To Grow. Op het album lieten de zussen Lovell niet alleen horen dat ze beschikten over prachtige stemmen, die elkaar fraai versterkten in wonderschone harmonieën, maar bleken ze ook nog eens uitstekend uit de voeten kunnen op de viool, de mandoline en de dobro.
Op hun debuutalbum vermengden de zusjes Lovell invloeden uit de bluegrass en de Americana, waardoor het album warm werd onthaald door liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek. Helaas viel al snel het doek voor The Lovell Sisters, waarna Megan en Rebecca Lovell verder gingen als Larkin Poe. De twee zussen houden het inmiddels een stuk langer vol dan met The Lovell Sisters en leverden deze week hun volgende album af. Het hangt er een beetje van af hoe je telt maar op het Internet wordt het deze week verschenen Bloom vooral gezien als het negende studioalbum van Larkin Poe.
Megan en Rebecca Lovell lieten de bluegrass en wat traditioneler klinkende Americana achter zich toen The Lovell Sisters Larkin Poe werd en kozen voor een wat steviger geluid met invloeden uit de blues, soul en Southern Rock en ook nog wel een beetje country en hardrock. Dat geluid is de afgelopen jaren alleen maar steviger geworden, waardoor het vorige album van het tweetal, het in 2022 verschenen Blood Harmony, meer klonk als een rockalbum dan als een rootsalbum.
Blood Harmony kreeg uitstekende recensies en was behoorlijk succesvol, waardoor het niet zo gek is dat Larkin Poe op Bloom verder gaat waar Blood Harmony aan het eind van 2022 ophield. Ook op hun nieuwe album blijven Megan en Rebecca Lovell ver verwijderd van de muziek waarmee ze ooit debuteerden. De dobro en mandoline voor destijds zijn verruild voor elektrische gitaren en een lekker stevig geluid. Ook Bloom bevat invloeden uit de blues, Southern rock, soul, country en rock en knalt nog wat meer uit de speakers.
Megan en Rebecca Lovell vertrouwen voor een belangrijk deel op andere instrumenten, maar ook de zang van de twee lijkt niet meer op die uit het verleden. De engelenstemmen van The Lovell Sisters hebben plaats gemaakt voor lekker ruwe zang, die goed past bij de rockmuziek van Larkin Poe. Met Larkin Poe zijn de zussen Lovell niet alleen in muzikaal en vocaal opzicht opgeschoven, want ook de songs van de twee klinken anders dan in het verleden.
Bloom klinkt meer dan eens als een rootsy versie van Heart en daar is echt helemaal niets mis mee. De songs zijn aansprekend, de zang is echt prima en vooral het gitaarwerk is van hoog niveau. Ik vroeg me bij Blood Harmony eind 2022 af of de muziek van The Lovell Sisters niet onderscheidender was dan die van Larkin Poe. Die vraag kan ik ook dit keer stellen, maar iemand die bekend is in de bluegrass zal waarschijnlijk het tegendeel beweren.
Ook als Larkin Poe maken Megan en Rebecca Lovell muziek die kwaliteit ademt, maar die ook gewoon erg lekker klinkt. Op het eerste gehoor misschien niet heel vernieuwend, maar ik word op een of andere manier wel heel vrolijk van de lekker stevige en prachtig uitgevoerde rockmuziek van Larkin Poe. Erwin Zijleman
Bloom van Larkin Poe is verkrijgbaar via de Mania webshop: