Noeline Hofmann is een startende muzikante met een eerste EP of hooguit mini-album, maar wat is Purple Gas goed. De titeltrack van het album was ook al te vinden op het vorig jaar terecht geprezen album van Zach Bryan (The Great Anerican Bar Scene), maar de andere songs op het mini-album, inclusief een soloversie van Purple Gas, doen er niet voor onder. Noeline Hofmann schrijft geweldige songs, heeft ze fraai ingekleurd met flink wat snareninstrumenten en dan is er ook nog eens de geweldige stem van de Canadese muzikante. Het is een stem die het perfect doet in de countrysongs en het is een stem die schoonheid koppelt aan gevoel. Purple Gas is een mini-album waar de belofte van af spat.
Ik bespreek normaal gesproken geen EP’s op de krenten uit de pop, want er zijn al meer dan genoeg albums om uit te kiezen. Soms smokkel ik wat met een EP die ook best een mini-album kan worden genoemd en in deze categorie valt wat mij betreft ook Purple Gas van Noeline Hofmann. Het is een mini-album met zeven tracks en iets meer dan 27 minuten muziek, al moet ik nog wel vermelden dat de titeltrack in twee versies voorbij komt, maar daarover later meer.
Noeline Hofmann werd geboren en grootgebracht op het Canadese platteland, maar heeft alles dat nodig is om uit te groeien tot een van de groten binnen de Amerikaanse countryscene van het moment. Die status dankt ze deels aan collega muzikant Zach Bryan die zo onder de indruk was van het door Noeline Hofmann geschreven Purple Gas dat hij een eigen versie van de track opnam. Purple Gas kwam uiteindelijk ook als duet terecht op het vorig jaar verschenen The Great American Bar Scene van Zach Bryan, wat de carrière van de Canadese muzikante een enorme boost gaf.
Het duet met Zach Bryan is ook te vinden op het gelijknamige mini-album van Noeline Hofmann, die ook laat horen hoe de song klinkt wanneer ze Purple Gas in haar eentje vertolkt. Het is een track die laat horen dat Noeline Hofmann een getalenteerd songwriter is en dat hoor je ook in de andere songs op het mini-album. Purple Gas klinkt zeven songs lang als een album van een gelouterde muzikante, maar het is echt pas de eerste release van de Canadese muzikante, die al wel een paar jaar op de planken staat met haar songs.
De muziek van Noeline Hofmann is te omschrijven als countrymuziek met af en toe een beetje folk. Invloeden uit de pop spelen een bescheiden rol op het album, waardoor Purple Gas eerder klinkt als een traditioneel countryalbum dan als een Nashville countrypop album.
De zeven songs op Purple Gas zijn voorzien van een aantrekkelijk geluid met gitaren en andere snareninstrumenten, die er voor zorgen dat de muziek van Noeline Hofmann zich makkelijk opdringt. De songs op Purple Gas zijn stuk voor stuk aansprekend en ook in muzikaal opzicht maakt het album makkelijk indruk, maar ik ben uiteindelijk toch het meest onder de indruk van de stem van Noeline Hofmann. Het is een stem die zomaar kan uitgroeien tot een van de mooiere stemmen in het genre en die zachte en heldere klanken combineert met een subtiel rauw randje.
Purple Gas verscheen eind vorig jaar en is in de Verenigde Staten niet onopgemerkt gebleven. Noeline Hoffman is op meerdere plekken onder de beloften van de countrymuziek van het moment geschaard en daar valt wat mij betreft niets op af te dingen.
Ik heb het album vorig jaar niet eens beluisterd vanwege mijn voorkeur voor volwaardige albums, maar wat ben ik inmiddels gehecht aan de zeven tracks op Purple Gas. Ik acht Noeline Hofmann op basis van dit mini-album in staat om een debuutalbum te maken dat de concurrentie met mijn favoriete albums in een jaar aan kan en hoop dan ook dat Purple Gas binnen afzienbare tijd een vervolg krijgt. Dat zal nog best even duren, maar tot het zover is kan ik uitstekend uit de voeten met de 27 minuten van Purple Gas, dat echt geen moment verslapt en iedere keer dat ik er naar luister weer wat mooier en indrukwekkender is. Erwin Zijleman