Ik ken het omvangrijke oeuvre van de Amerikaanse muzikant Dwight Yoakam nauwelijks, maar door een aantal positieve recensies werd ik nieuwsgierig naar het twee maanden geleden verschenen Brighter Days, dat ook in Nederland warm is ontvangen. Het is een album waarop Dwight Yoakam laat horen dat hij meerdere kanten op kan met zijn muziek. Ik vind het persoonlijk niet altijd geslaagd, maar Brighter Days bevat een flink aantal uitstekende songs. In muzikaal en vocaal opzicht klinkt het allemaal uitstekend en ook de songs van de Amerikaanse muzikant hebben een tijdloos karakter. Niet mijn favoriete rootsalbum van het moment, maar veel beter dan ik had verwacht.
In 1990 kocht ik op basis van een aantal zeer lovende recensies het album If There Was A Way van de Amerikaanse muzikant Dwight Yoakam. Ik had op dat moment niet heel veel met Amerikaanse rootsmuziek en het album deed dan ook niets met me. Ik heb momenteel veel meer met Amerikaanse rootsmuziek, maar mede vanwege mijn hele duidelijke voorkeur voor vrouwenstemmen heb ik na If There Was A Way nooit meer naar een album van Dwight Yoakam geluisterd.
Ik heb daar deze week eens verandering in gebracht en heb de man’s meest recente album Brighter Days er bij gepakt. Reden was het feit dat dit album deze maand de EuroAmericana chart aanvoert. Dat zijn wel vaker albums waar ik in het genre wat minder mee heb, want ik ben niet vies van countrypop en heb meestal wat minder met hele traditionele Amerikaanse rootsmuziek. Brighter Days van Dwight Yoakam is me echter wel bevallen.
Ik heb me nooit verdiept in het oeuvre en de carrière van de Amerikaanse muzikant, maar hij heeft inmiddels een flink aantal albums op zijn naam staan. Het zijn albums die op AllMusic.com overwegend positief of zelfs heel positief worden beoordeeld. Dwight Yoakam was in de jaren 90 wat minder op dreef (en dat geldt voor opvallend veel muzikanten die in de jaren 70 en 80 populair waren), maar de albums die de Amerikaanse muzikant de afgelopen 25 jaar maakte werden weer vooral geprezen. Het geldt ook voor Brighter Days dat eind vorig jaar na een stilte van acht jaar is verschenen.
Brighter Days is zoals gezegd mijn hernieuwde kennismaking met de muziek van Dwight Yoakam, na die 'miskoop' in 1990, maar toch voldeed het album verrassend goed aan mijn verwachtingen. Dwight Yoakam maakt op zijn laatste album Amerikaanse rootsmuziek met uitstapjes naar de rock en pop. Het is het soort Amerikaanse rootsmuziek dat het goed doet op de Amerikaanse radiostations en hier over het algemeen net wat minder wordt gewaardeerd.
Ik ben zelf ook niet altijd gecharmeerd van Brighter Days, maar het is vaak verrassend goed. Het is een album dat laat horen dat Dwight Yoakam een zeer getalenteerd (co-)songwriter is en een uitstekende zanger. De Amerikaanse muzikant heeft zich verder omringd met een aantal fantastische muzikanten, onder wie twee pedal steel virtuozen. Hij produceerde het album zelf, maar ook op de productie heb ik niets aan te merken.
Dwight Yoakam laat ook horen dat hij een veelzijdige muzikant is. Brighter Days bevat onvervalste rock ’n roll, traditionele countrysongs en wat moderner klinkende rootsmuziek. Het is me af en toe wat te glad, ik vind het soms wat te traditioneel, maar Brighter Days bevat ook een aantal geweldige songs. Wanneer Dwight Yoakam wat steviger rockt is zijn muziek niet eens zo heel ver verwijderd van die van Bruce Springsteen, maar hij kan ook klinken als een crooner of countryzanger uit vervlogen tijden.
Ik blijf een voorkeur houden voor de vrouwenstemmen in het genre en ook voor wat consistenter klinkende albums in het genre, maar ik begrijp ook dat het nieuwe album van Dwight Yoakam zo warm is ontvangen de afgelopen weken. Alle reden ook om me wat meer te verdiepen in het rijke oeuvre van de Amerikaanse muzikant, maar een selectie van de songs op dit nieuwe album gaat zeker nog met enige regelmaat voorbij komen. Erwin Zijleman
