Ik dacht in 2022 een behoorlijk obscuur album te pakken te hebben, maar Preacher’s Daughter van Ethel Cain bleek een album dat in brede kring de aandacht wist te trekken. Het was voor mij een van de allermooiste albums van het betreffende jaar, waardoor ik met hooggespannen verwachtingen uitkeek naar het nieuwe album. Dat album verscheen helemaal aan het begin van het nieuwe jaar en het is een behoorlijk lastig album geworden. Het is een album dat vooral voortkabbelt met ambient klanken en duistere geluiden en maar een enkele keer wordt onderbroken door het soort song dat we kennen van Ethel Cain. Die spaarzame hoogtepunten maken Perverts toch interessant, maar ik had er persoonlijk meer van verwacht.
Ethel Cain maakte met Preacher’s Daughter een van de mooiste of misschien zelfs wel het allermooiste album van 2022. Preacher’s Daughter was een aardedonker en bij vlagen loodzwaar album, maar met een song als American Teenager liet de in Tallahassee, Florida, geboren muzikante horen dat ze ook opvallend toegankelijke popsongs kon schrijven.
Ethel Cain trok met Preacher’s Daughter verrassend veel aandacht, waardoor haar concert in Paradiso vorig jaar in een vloek en een zucht was uitverkocht. Met Perverts brengt de Amerikaanse muzikante, die de afgelopen jaren in Indiana, Alabama en Pennsylvania woonde, een nieuw album uit en dat is op zijn zachtst gezegd even slikken.
Na de donkere maar ook wonderschone songs van Preacher’s Daughter zijn de songs op het nieuwe album van Ethel Cain vooral zware kost. Perverts opent direct zwaar met de twaalf minuten durende titeltrack, die begint met was vervormde a capella zang, vervolgens lange tijd alleen ruis en wat achtergrondgeluiden laat horen, waarna er nog wat duistere klanken volgen.
Het heeft de donkere sfeer van Preacher’s Daughter of zelfs wat de unheimische sfeer van de muziek van Grouper, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat de openingstrack van het nieuwe album van Ethel Cain me aanspreekt. Naarmate de track vordert gaan de klanken wat meer de kant van muziek op, maar in de eerste twaalf minuten van Perverts gebeurt er wat mij betreft te weinig.
Het album vervolgt met Punish, dat niet had misstaan op Preacher’s Daughter en dat sobere pianoakkoorden combineert met duistere achtergrondgeluiden en de prachtige stem van Ethel Cain. Punish creëert de unieke sfeer die ook het vorige album van de Amerikaanse muzikante kenmerkte en is absoluut een kandidaat voor de mooiste en zeker de meest indringende song van 2025, al is het jaar nog pril natuurlijk. De ingetogen klanken worden kort ruw verstoort door hoge gitaarmuren wat het unieke karakter van de muziek van Ethel Cain versterkt.
Na Punish hoopte ik op meer van dit soort tracks, maar het album keert na de prachtige opleving terug naar het geluid van de openingstrack met ambient achtige klanken, dreigende en vaak beangstigende achtergrondgeluiden en geen duidelijke rol voor de zang van Ethel Cain.
Die zang is wel weer te horen in de vierde track, die uiterst spaarzaam is ingekleurd, maar wel weer de magie van Punish laat horen. Het is Ethel Cain zoals ik haar het liefst hoor, maar in track vijf moeten we het weer doen met unheimische klanken met een zeer bescheiden rol voor de stem van Ethel Cain. Er zit wel meer muziek in dan in de openingstrack, maar het is wederom muziek waar je een beetje bang van wordt.
Het gaat ook op voor de drie tracks die volgen, waarna het album mooi afsluit met het zeer stemmige Amber Waves, dat weer meer in de lijn ligt van de songs op Preacher’s Daughter, al is ruim 11 minuten wel een lange zit.
Het zorgt er voor dat Perverts een heel lastig album is geworden. Perverts is drie tracks prachtig, een aantal tracks intrigerend, maar een groot deel van de anderhalf uur (!) die het album duurt kan ik er weinig mee en veel te weinig om het net zo’n meesterwerk te vinden als Preacher’s Daughter.
Natuurlijk siert het Ethel Cain dat ze de muziek maakt die ze zelf wil maken en zich niet laat leiden door commerciële belangen, maar zelf had ik geen enkele moeite gehad met Preacher’s Daughter II. Dat is Perverts zeker niet geworden. Ik hou het voorlopig op de tracks die me wel bevallen. Erwin Zijleman
De muziek van Ethel Cain is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het label van de Amerikaanse muzikante: https://daughtersofcainrecords.bandcamp.com/album/perverts.