24 januari 2025

Review: Songhoy Blues - Héritage

2025 opent bijzonder mooi voor de liefhebbers van ‘woestijnblues’, want de uit het Malinese Bamako afkomstige Songhoy Blues heeft met Héritage een bijzonder rijk en sfeervol album afgeleverd
Ik heb een wat wisselende relatie met het genre ‘woestijnblues’, maar na een dipje in 2024 spreekt het genre me de laatste weken weer erg aan. Het heeft vast deels te maken met het zonnige en broeierige karakter van de albums in het genre, maar Héritage van Songhoy Blues ademt ook kwaliteit. In muzikaal opzicht is het album verrassend ingetogen, maar ook het meer akoestisch getinte snarenwerk is bijzonder mooi. Ook de zang op het album is aansprekend, zeker wanneer deze meerstemmig uit de speakers komt. Songhoy Blues klonk in het verleden wat swingender, maar het lome geluid op Héritage bevalt me wel. Een prima start van het woestijnblues seizoen.



De ‘woestijnblues’ wilde bij mij niet zo landen in 2024, maar op basis van de jaarlijstjes besprak ik in de eerste week van het nieuwe jaar alsnog twee albums die niet misstaan in het toch wat oneerbiedig klinkende hokje ‘woestijnblues’. De albums van Mdou Moctar en Aziza Brahim smaakten absoluut naar meer, waardoor ik het deze week verschenen album van Songhoy Blues direct selecteerde voor een plekje op de krenten uit de pop. 

De muziek van de band uit Mali is niet helemaal nieuw voor mij, want in 2017 besprak ik al het album Resistance. Dat album haalde ik destijds uit de jaarlijstjes en daar hoorde het album wat mij betreft zeker in thuis. Het deze week verschenen Héritage is het vierde album van de Afrikaanse band en het is een album dat een wat meer ingetogen geluid laat horen dan zijn voorgangers. 

Héritage klinkt toch weer flink anders dan het veelkleurige album van Aziza Brahim en het stevige album van Mdou Moctar, wat tegengas biedt voor de momenteel wat vaker gehoorde bewering dat de woestijnblues wat eenvormig begint te klinken, een bewering waaraan ik me overigens zelf ook schuldig heb gemaakt. 

Songhoy Blues was op haar vorige albums niet vies van uitstapjes buiten de gebaande paden, maar op Héritage horen we toch vooral de woestijnblues die we ook kennen van bands als Tinariwen, Tamikrest en Imarhan om maar eens drie namen te noemen. Ook weer niet helemaal overigens, want Songhoy Blues kiest op haar nieuwe album voor een verrassend ingetogen en vooral akoestisch klinkend geluid. 

Het gitaarwerk en de bijdragen van Afrikaanse instrumenten zorgen voor de unieke sfeer van de woestijnblues en die wordt versterkt door de zang, waarvoor zowel mannen- als vrouwenstemmen worden ingezet. Het is muziek die beelden oproept van oorden waar het in ieder geval een stuk warmer en zonniger is dan hier en waar haast een onbekend begrip is. 

De wat meer ingetogen klanken van Songhoy Blues hebben een ontspannende en onthaastende uitwerking op de luisteraar, maar net zoals zoveel andere albums in het genre, heeft Héritage ook een bezwerende of zelfs hypnotiserende uitwerking, zeker wanneer je het album met wat hoger volume of met de koptelefoon beluistert. 

Het is vooral de verdienste van de vaak meerstemmige zang, die zowel qua taal als qua techniek flink afwijkt van wat in de Britse, Europese en Amerikaanse popmuziek gebruikelijk is. Maar ook de bijzondere klanken van de gitaren en andere instrumenten zorgen er voor dat het nieuwe album van Songhoy Blues een bijzonder karakter heeft. 

Ik was een week of drie geleden zeer gecharmeerd van het behoorlijk stevige album van Mdou Moctar, die behoorlijk uithaalde op zijn elektrische gitaren, maar wat klinken de lome en dromerige klanken van Songhoy Blues ook lekker. Doe je ogen dicht en je bent even in een compleet andere wereld, maar vergeet ook zeker niet om goed te luisteren naar de muziek en de zang op Héritage, want het zit allemaal knap in elkaar en bovendien een stuk gevarieerder dan bij vluchtige beluistering het geval lijkt. 

Ik was de woestijnblues (wie verzint een betere naam?) vorig jaar echt helemaal zat, maar de liefde voor het genre is weer stevig opgelaaid. De lat ligt wel meteen hoog, want Héritage van Songhoy Blues is echt prachtig. Erwin Zijleman

De muziek van Songhoy Blues is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Malinese band: https://songhoyblues.bandcamp.com/album/h-ritage-2.


Héritage van Songhoy Blues is verkrijgbaar via de Mania webshop: