Marianne Faithfull was pas 18 jaar oud toen ze werd ontdekt door Andrew Loog Oldham, de manager van de Rolling Stones. De jonge folkzangeres werd direct een ster toen ze het door Mick Jagger en Keith Richards geschreven As Tears Go By vertolkte. De Rolling Stones zouden As Tears Go By een jaar later ook nog opnemen, maar de versie van Marianne Faithfull blijft de ultieme versie.
Het ging de jonge Britse muzikante even voor de wind. Ze scoorde een flink aantal hits en kreeg ook nog een relatie met Mick Jagger, destijds zeer begeerd. Het had een prijs, want aan het begin van de jaren 70 was Marianne Faithfull vooral een junkie en leek haar muzikale carrière geknakt in de knop.
Later in de jaren 70 dook ze weer op, maar de eerste albums die ze opnam waren niet heel succesvol. Het succes kwam terug met het in 1979 verschenen Broken English. Het is een bijzonder indrukwekkend album en voor mij het beste album dat Marianne Faithfull heeft gemaakt. Het is een album dat goed laat horen wat de drugsverslavingen hadden gedaan met de stem van de Britse muzikante. Marianne Faithfull was ten tijde van Broken English een jonge dertiger, maar haar stem klonk rauw en versleten. Het gaf de songs op het weergaloze albums wel een bijzondere intensiteit.
Na Broken English ging het Marianne Faithfull weer wat minder voor de wind, maar sinds het uit 1987 stammende Strange Weather staat de Britse zangeres garant voor uitstekende albums. Met name Before The Poison uit 2005 is een prachtig album, maar Broken English blijft toch mijn favoriete album van de vandaag op 78-jarige leeftijd overleden Marianne Faithfull. Ik zet het album nog maar eens op. Erwin Zijleman