Victoria Canal laat in de eerste tracks van haar debuutalbum Slowly, It Dawns horen dat ze mooie en lekker in het gehoor liggende popsongs kan schrijven, maar haar songs worden wat mij betreft interessanter naarmate het album vordert. Met name in de meer ingetogen songs op de tweede helft van het album weet de Spaans-Amerikaanse muzikante zich te onderscheiden van alles dat er al is en laat ze horen dat met name de Britse muziekpers niet voor niets heel lovend is over haar muzikale verrichtingen. Het is dringen in het genre waarbinnen Victoria Canal zich beweegt, maar haar debuutalbum is er wat mij betreft een die je beter niet kunt laten liggen.
Victoria Canal is een protegee van Coldplay zanger Chris Martin. Dat is voor mij nog niet direct een overtuigende aanbeveling, maar toen de Britse kwaliteitskrant The Guardian haar muziek vergeleek met zowel Billie Eilish als Phoebe Bridgers had haar deze week verschenen debuutalbum mijn volledige aandacht.
Victoria Canal is een echte wereldburger. Ze werd geboren in München, woonde overal en nergens en heeft zowel Cubaanse als Amerikaanse wortels. Ze identificeert zichzelf als Spaans-Amerikaans, als biseksueel en bovendien als gehandicapt omdat ze een onderarm mist. Ondanks deze handicap kon ze al op jonge leeftijd uitstekend uit de voeten op de piano en wist ze als kind al dat ze een carrière in de muziek ambieerde.
Het is een hoop achtergrondinformatie, maar uiteindelijk gaat het wat mij betreft om de muziek. Slowly, It Dawns moet concurreren met stapels albums van jonge vrouwelijke singer-songwriters met een zwak voor indie en pop, die ook in de eerste weken van 2025 alweer opduiken. Ik moet keuzes maken in dit overvolle genre, maar het debuutalbum van Victoria Canal wist mij eigenlijk direct te overtuigen. Slowly, It Dawns heeft inderdaad wel wat van de muziek van Billie Eilish en Phoebe Bridgers, maar de overeenkomsten tussen de drie moeten ook zeker niet worden overdreven.
Met name de Britse muziekpers is behoorlijk enthousiast over het debuutalbum van Victoria Canal, dat er niet zonder slag of stoot kwam. De Spaans-Amerikaanse muzikante werkte meerdere jaren aan haar debuutalbum, waarbij de coronapandemie af en toe flink in de weg zat. Het zorgt ervoor dat Slowly, It Dawns niet alleen laat horen wat Victoria Canal te bieden heeft, maar ook hoe ze zich de afgelopen jaren ontwikkeld heeft.
Het album opent met lekker in het gehoor liggende pop, die vanwege de fluisterzang niet heel ver verwijderd is van de momenteel populaire indiepop, maar wanneer in de derde track wat Cubaanse invloeden opduiken is duidelijk dat je Victoria Canal niet te makkelijk in een hokje moet duwen. Haar popsongs liggen lekker in het gehoor, maar er is ook altijd wel iets dat je nieuwsgierig maakt, waardoor Slowly, It Dawns de aandacht makkelijk vast houdt.
Dat is maar goed ook, want na een aantal aanstekelijke indie popsongs schuift de Spaans-Amerikaanse op richting wat meer ingetogen en wat intiemere songs. Het zijn songs die dankzij de fraaie orkestraties in muzikaal opzicht net wat interessanter zijn en die ook qua zang nog makkelijker indruk maken. Met name de door piano en fraaie orkestraties gedomineerde klanken waarmee het album afsluiten zijn bijzonder mooi en combineren tijdloze singer-songwriter muziek met een vleugje indie, waardoor het ook wel wat aan Clairo doet denken.
Omdat Victoria Canal zo lang aan haar debuutalbum heeft gewerkt bevat het album een aantal songs die zich op een weg bevinden die ze inmiddels vermoedelijk al weer achter zich heeft gelaten en die net wat minder zijn dan de nieuwere songs, maar overall vind ik Slowly, It Dawns van Victoria Canal een album dat wat mij betreft voldoende boven het maaiveld uitsteekt. Het is een album dat me nieuwsgierig maakt naar haar toekomstige muzikale verrichtingen, maar het bevat ook een aantal songs die me inmiddels dierbaar zijn geworden. Erwin Zijleman
Slowly, It Dawns van Victoria Canal is verkrijgbaar via de Mania webshop:
LP, 29,99 euro
LP, 12,99 euro