In Nederland oogst Dave Matthews vooralsnog veel minder lof en het is maar de vraag of dit nog gaat veranderen. Ik heb het zelf ook vaak geprobeerd met de platen van de Dave Matthews Band, maar meer dan aardig vond ik ze vrijwel nooit.
Een aantal dagen geleden werd ik door Spotify getrakteerd op een tip nadat ik een ander album had afgespeeld (een soms irritante maar soms ook waardevolle feature). Ik kon deze tip niet direct plaatsen, maar het beviel me zeer. Het bleek uiteindelijk te gaan om Come Tomorrow van de Dave Matthews Band; een album dat ongeveer een maand geleden verscheen.
Dave Matthews concentreerde zich de afgelopen jaren op touren, maar zes jaar na het goed ontvangen Away From The World moest het weer eens komen van een nieuw studioalbum. Dave Matthews liet niets aan het toeval over en rekruteerde voor Come Tomorrow meerdere producers van naam en faam en ook nog eens een waslijst aan gastmuzikanten. Toch is Come Tomorrow een bij vlagen opvallend ingetogen en introspectieve plaat geworden.
Een aantal songs op de plaat is zeer sober ingekleurd, waarbij overigens wel steeds net wat andere kleuren worden gebruikt. Ik heb in het verleden nooit zo gelet op de stem van Dave Matthews, maar op Come Tomorrow maakt de in de Verenigde Staten op handen gedragen muzikant wat mij betreft indruk met gevoelige en doorleefde vocalen. Het zijn vocalen die worden begeleid door prachtig en zeer gevarieerd gitaarwerk.
Ik dacht bij de naam Dave Matthews tot dusver aan lekker in het gehoor liggende maar niet erg opzienbarende Amerikaanse rockmuziek, maar Come Tomorrow laat horen dat hij veel meer kan. Met name de ingetogen songs op de plaat zijn geweldig, maar ook als Dave Matthews kiest voor aanstekelijke rockmuziek of voor soulvolle klanken met flink wat blazers, vallen zijn songs op door de fraaie instrumentatie en door de uitstekende vocalen.
Zeker wanneer je wat beter luistert naar de muziek van Dave Matthews en zijn band, hoor je hoeveel invloeden de Zuid-Afrikaanse muzikant verwerkt in zijn muziek. Come Tomorrow laat invloeden uit de rock, soul, jazz, blues en funk horen en met deze invloeden heb ik slechts het topje van de ijsberg te pakken. De Dave Matthews Band (vaak afgekort tot DMB) krijgt vaak het etiket jam-band opgeplakt, maar waar ik bij jam-bands denk aan eindeloos soleren in songs zonder kop of staart, steken de songs van Dave Matthews buitengewoon knap in elkaar en wordt het perfecte popliedje vrijwel nooit uit het oog verloren.
Veelzijdigheid is de kracht van Come Tomorrow, maar het is ook de zwakte. Na een songs waarin de onderhuidse spanning prachtig wordt gemaximeerd, doen de grootse en soulvolle songs wat gewoontjes aan, maar deze zijn op de bijna een uur durende plaat gelukkig in de minderheid.
Na de eerste kennismaking met de nieuwe plaat van Dave Matthews heb ik Come Tomorrow nog vaak beluisterd en mijn waardering voor de plaat blijft maar groeien. Er zijn in Nederland nogal wat muziekliefhebbers die niets moeten hebben van de muziek van de Dave Matthews Band, maar ik weet bijna zeker dat zijn nieuwe plaat veel van deze muziekliefhebbers uitstekend zal bevallen. Erwin Zijleman