01 juli 2018

The Milk Carton Kids - All The Things That I Did And All The Things That I Didn’t Do

Tot voor kort begreep ik maar weinig van de hype rond het Amerikaanse duo The Milk Carton Kids. Met name in de Verenigde Staten werden de platen van het duo uit Los Angeles overladen met superlatieven en genomineerd voor zeer prestigieuze muziekprijzen, maar ook in Nederland kon het tweetal hier en daar rekenen op zeer positieve recensies. 

Ik hoorde wel wat talent op de platen die Kenneth Pattengale en Joey Ryan tot dusver afleverden, maar de akoestische songs met stevig door The Everly Brothers geïnspireerde vocalen, gingen me na een paar tracks vervelen. In het genre hoorde ik het ook nog eens beter, onder andere op het debuut van The Cactus Blossoms en natuurlijk bij Don en Phil Everly zelf, waardoor de platen van The Milk Carton Kids voor mij geen blijvertjes waren. 

De nieuwe plaat van het duo uit Los Angeles zou eens wel een blijvertje kunnen zijn, want op All The Things That I Did And All The Things That I Didn’t Do gooien de twee Californische muzikanten het roer voorzichtig om. Zo laten The Milk Carton Kids zich op hun nieuwe plaat begeleiden door een geweldige band en tekenen ze bovendien zelf voor de productie, al werd hiervoor ook een beroep gedaan op de gelouterde Joe Henry. 

Het levert een plaat op die in het verlengde ligt van de vorige platen van The Milk Carton Kids, maar die toch ook duidelijk anders klinkt. Gebleven zijn het warme akoestische gitaarspel, dat hier en daar flink door mag pielen, en de fraaie vocalen van Kenneth Pattengale en Joey Ryan, maar door de toevoeging van een flink wat andere instrumenten is het geluid van het duo uit Los Angeles ook voller, warmer en broeieriger. 

Door het succes van de vorige platen kon het tweetal naast topproducer Joe Henry ook topmuzikanten inhuren en dat is te horen. Het geluid op de plaat is ingetogen en prachtig stemmig. Het is een geluid dat zich niet heel erg opdringt, maar de muziek van The Milk Carton Kids wel voorziet van een bijzondere sfeer en hier en daar onderhuidse spanning. Het maakt de muziek van Kenneth Pattengale en Joey Ryan gevarieerder, maar voor mij ook krachtiger en doorleefder. 

Ook in vocaal opzicht maken de twee Amerikanen meer indruk dan in het verleden. In een aantal songs wordt geen geheim gemaakt van de liefde voor de hemeltergend mooie harmonieën van The Everly Brothers, maar ook Roy Orbison duikt op als vergelijkingsmateriaal, net als Simon & Garfunkel. Hiernaast sluiten The Milk Carton Kids aan bij vocale krachtpatsers als The Lone Bellow, waardoor de muziek van het tweetal ook voor liefhebbers van Americana interessanter is geworden. 

Hier en daar vind ik de muziek van The Milk Carton Kids nog net wat te braafjes klinken of zeurt de muziek van het tweetal me te lang door, maar in een aantal songs weten Kenneth Pattengale en Joey Ryan me echt te raken met prachtige songs en vocalen die iets met je doen, of je dat nu wilt of niet. 

Ik ben benieuwd hoe dit album en de koerswijziging van het tweetal ontvangen gaan worden, maar voor het eerst ben ik flink onder de indruk van de muziek van The Milk Carton Kids. All The Things That I Did And All The Things That I Didn’t Do is in ieder geval een plaat die je niet zomaar aan de kant kunt schuiven. Erwin Zijleman

De digitale versie van All The Things That I Did And All The Things That I Didn’t Do van The Milk Carton Kids is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het tweetal: https://themilkcartonkids.bandcamp.com.