Het is een hypothetische vraag, maar wel een hypothetische vraag die veel muziekliefhebbers zichzelf met enige regelmaat stellen (ik in ieder geval wel). Stel dat je wordt verbannen naar een onbewoond eiland en slechts tien platen mee mag nemen, welke platen komen dan terecht in het koffertje?
In mijn geval zal het een koffertje zijn dat regelmatig van samenstelling wisselt, maar Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo van Aimee Mann zal er bijna altijd in zitten.
Aimee Mann was halverwege de jaren 80 het boegbeeld van de band ‘Til Tuesday. De band werd stevig gepromoot door het net gelanceerde MTV en leek uit te groeien tot een grote band, maar ondanks zeer positieve recensies en een aantal beroemde fans (onder wie Elvis Costello) bleef de grote doorbraak uit. De band viel vervolgens uit elkaar nadat de relatie van Aimee Mann op de klippen was gelopen.
De talentvolle jonge singer-songwriter uit Boston, Massachusetts, wilde direct aan een solocarrière beginnen, maar door een conflict met haar platenmaatschappij verscheen de eerste soloplaat van Aimee Mann pas in 1993. Whatever voldeed volledig aan de hoge verwachtingen van de critici en de fans, maar de verkoop van de plaat viel tegen. Toen het in 1996 verschenen I’m With Stupid niet alleen in commercieel opzicht, maar ook artistiek gezien tegenviel, had de platenmaatschappij het vertrouwen in Aimee Mann verloren en leek een nieuwe plaat heel ver weg.
Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo bleef hierdoor op de plank liggen en kwam alleen van die plank af door het succes van de prachtfilm Magnolia van Paul Thomas Anderson, waaraan Aimee Mann een aantal songs bijdroeg. Het leverde haar zelfs een Oscar nominatie op, maar belangrijker was dat de plaat die ze met zoveel liefde had gemaakt in de lente van 2000 dan eindelijk verscheen.
Ik had zelf jaren uitgekeken naar de plaat en had onrealistisch hoge verwachtingen, maar Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo overtrof zelfs mijn stoutste verwachtingen. Alle belofte die Aimee Mann op dat moment al ruim 15 jaar omringde kwam er in één keer uit.
Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo was en is een serie nagenoeg perfecte popsongs. Het zijn songs die prachtig zijn ingekleurd door een team van producers (onder wie Brendan O'Brien en supertalent Jon Brion) en een hele waslijst met gastmuzikanten met aansprekende namen als Michael Penn, Benmont Tench, Patrick Warren, Juliana Hatfield, Grant-Lee Phillips en de al eerder genoemde Jon Brion.
Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo heeft een prachtig vol geluid, maar het is ook een intiem geluid waarin de mooie en bijzondere stem van Aimee Mann op de voorgrond kan treden.
Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo was uiteraard mijn favoriete plaat van het jaar 2000, maar is ook mijn favoriete plaat van het huidige millennium. Het is een plaat die ik waarschijnlijk al honderden keren heb gehoord, maar iedere keer dat ik naar de plaat luister ben ik weer onder de indruk van de prachtige songs op de plaat, van de geweldige instrumentatie en productie en van de bijzondere stem van Aimee Mann.
Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo zorgde voor een succesvolle herstart van de solocarrière van Aimee Mann en deze duurt gelukkig tot op de dag van vandaag voort. Het heeft een indrukwekkende stapel prachtplaten opgeleverd, met vorig jaar nog de jaarlijstjesplaat Mental Illness, maar Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo blijft voor mij met afstand de mooiste en is er onbetwist een voor het platenkoffertje dat in geval van verbanning naar een onbewoond eiland gelukkig mee mag. Erwin Zijleman