22 juli 2018

Best of 2018 ... so far ... Februari


De zomervakantie komt er weer aan. Dat betekent niet alleen dat er veel minder interessante nieuwe releases verschijnen dan in de rest van het jaar, maar het betekent ook dat veel lezers van deze BLOG elders verblijven en alle informatiestromen even laten voor wat ze zijn.

Over het algemeen overbrug ik de vakantieperiode (en de muzikale komkommertijd) door uitgebreid terug te blikken en een flinke stapel recensies van mijn favoriete platen van de eerste helft van het jaar nog eens te herhalen.


Dit jaar doe ik het anders. De komende weken post ik wat minder dan gebruikelijk en kies ik bovendien voor wat andere vormen. Ik sta stil bij een aantal klassiekers uit mijn platenkast, bespreek het incidentele meesterwerk dat wel midden in de zomer verschijnt en mogelijk volgen er nog wat andere beschouwingen.


Toch wil ik ook terugblikken op de eerste helft van 2018, zij het selectief, al is het maar omdat 2018 tot dusver een prima muziekjaar is. 


Wat viel me op in de eerste zes maanden van het jaar? Vandaag:


Februari


In februari was het nog even zoeken. Veel mooie platen, maar de echte uitschieters waren nog relatief schaars. Het zegt ook wel wat dat een reissue me uiteindelijk het meest vrolijk heeft gemaakt.

Die reissue komt van Roxy Music en het betreft het debuut van de band. Nu wist ik al wel dat dit een hele bijzondere plaat is, die ongelooflijk veel invloed heeft gehad op de ontwikkeling van de popmuziek, maar ik draaide toch meestal andere platen van de band. Nu niet meer, want de eerste van Roxy Music is in alle opzichten een meesterwerk.

http://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2018/02/roxy-music-roxy-music-2018-deluxe.html

Bij Mexico denk ik niet aan dreampop, shoegaze, slowcore, psychedelica, noiserock en Krautrock, maat het zijn precies deze invloeden die het Mexicaanse duo Mint Field verwerkt. De twee vrouwen uit Tijuana verrassen met prachtig en veelkleurig gitaarwerk en maken de donkere klanken af met ijle vocalen. Het is dringen in de bovengenoemde genres, maar in Mexico beheersen ze het kunstje momenteel het best. 

http://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2018/02/mint-field-pasar-de-las-luces.html

Shearwater voorman Jonathan Meiburg hoorde ooit muziek van het duo Cross Record en was zo onder de indruk dat hij zich bij het duo aansloot. Het heeft het debuut van Loma opgeleverd. Het is een debuut met een vat vol invloeden, bijzondere klanken en vooral wonderschone vocalen. Of Loma een vervolg krijgt is niet duidelijk, maar deze eerste plaat smaakt absoluut naar meer.

http://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2018/02/loma-loma.html

Brandi Carlile wordt in de Verenigde Staten al een tijdje gerekend tot de grootheden in de alt-country, maar is in Nederland nog altijd vrij onbekend. Haar nieuwe plaat laat horen dat ze in de VS gelijk hebben en dat wij hier zitten te slapen. Met haar stem en songs kan Brandi Carlile, die ook nog eens van vele markten thuis is, echt met de allerbesten mee.

http://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2018/02/brandi-carlile-by-way-i-forgive-you.html

Op haar debuut had de Ierse multi-instrumentalist en singer-songwriter Brigid Mae Power nog een zwak voor zweverige 80s klanken, maar op haar tweede plaat domineren folk en psychedelica uit vervlogen tijden. Brigid Mae Power maakt het je niet altijd makkelijk, maar als haar muziek je eenmaal te pakken heeft staat haar muziek garant voor een bijzonder fascinerende luistertrip.
http://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2018/02/brigid-mae-power-two-worlds.html