In mijn herinnering maakte de band op Everything Is Green uit 1999, The Long Goodbye uit 2003 en Cannibal Sea uit 2006 een onweerstaanbaar zonnige mix van psychedelica, West Coast pop, soft rock, chamber pop, folk, country en indiepop en dat is een mix die het uitstekend doet bij de zomerse temperaturen van het moment.
Het was zeker tien jaar geleden dat ik voor het laatst luisterde naar de muziek van de Amerikaanse band, maar hun nieuwe plaat, Hardly Electronic, had echt maar een paar noten nodig om me te overtuigen. Ook op hun vierde plaat strooit The Essex Green immers met geweldige popliedjes en het zijn stuk voor stuk popliedjes die de zon nog net wat feller laten schijnen.
Net als op haar vorige platen kijkt The Essex Green op Hardly Electronic niet op een invloed of inspiratiebron meer of minder. De band wordt op Allmusic.com vooral vergeleken met een hele batterij wat obscuurdere bands, maar als ik luister naar de nieuwe plaat van de band blijf ik invloeden herkennen. The Mamas And The Papas, The Bangles, Lush, Neutral Milk Hotel, The Beatles, The Carpenters, 10cc, The New Pornographers; het zijn maar een paar van de vele namen die op komen wanneer ik naar de nieuwe plaat van The Essex Green luister. Hier moet ik absoluut de namen van Belle And Sebastian en Camera Obscura toevoegen, want de band uit New York heeft net als de Schotse voorbeelden een zwak voor lekker vol klinkende en bitterzoete indiepop.
The Essex Green gooit alle hierboven genoemde invloeden op één hoop en mengt er vervolgens nog van alles doorheen. De band klinkt het ene moment zonnig en opgewekt, maar klinkt net zo makkelijk donker en melancholiek. Ook qua tempo kan het alle kanten op en hetzelfde geldt voor de instrumentatie en de vocalen (die worden gedragen door zanger Chris Ziter of zangeres Sasha Bell).
Hardly Electronic van The Essex Green springt ook nog eens kris kras door een aantal decennia popmuziek, wat het veelkleurige karakter van de muziek van de band nog eens verder versterkt. Het is razend knap dat een band zoveel invloeden kan verwerken in haar muziek, maar nog steeds een herkenbaar eigen geluid kan hebben. Het is nog veel knapper dat The Essex Green er in slaagt om een serie songs te produceren die het oor niet alleen bijzonder aangenaam strelen, maar er ook in slagen om de fantasie genadeloos te prikkelen.
Eigenzinnig en aanstekelijk gaan op Hardly Electronic hand in hand en zorgen er voor dat de vierde plaat van de band uit Brooklyn bij iedere beluistering nog net wat lekkerder, indrukwekkender en verslavender klinkt. Nu de plaat voor de zoveelste keer uit de speakers komt hoor ik weer totaal andere invloeden dan de invloeden die ik hierboven heb genoemd en ben ik nog wat gekker op de geweldige popliedjes van deze al weer bijna vergeten band. Nog een soundtrack voor een prachtige maar ook avontuurlijke zomer. Erwin Zijleman
De muziek van The Essex Green is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://theessexgreen.bandcamp.com/album/hardly-electronic.