Ik ben inmiddels een kleine dertig jaar fan van de Canadese singer-songwriter Ron Sexsmith en hij heeft me echt nog nooit teleurgesteld. Ook zijn nieuwe album The Vivian Line laat weer goed horen dat de Canadese muzikant behoort tot de allerbeste songwriters en niet misstaat in een rijtje met de grootheden uit de popmuziek. De songs op The Vivian Line zijn zeer sfeervol ingekleurd, met hier en daar flink wat strijkers en blazers, en dat past prachtig bij de stem van Ron Sexsmith, die nog altijd een uitstekende zanger is. Het is zo langzamerhand bijna vanzelfsprekend dat de Canadese muzikant albums vol memorabele popsongs aflevert, maar wie doet dit Ron Sexsmith na?
Ook op het deze week verschenen The Vivian Line staat weer een dozijn memorabele popliedjes en het zijn stuk voor stuk popliedjes die het unieke stempel van Ron Sexsmith dragen. De Canadese muzikant heeft zijn voormalige thuisbasis Toronto verlaten en is teruggekeerd naar Ontario, waar hij opgroeide. Voor het opnemen van The Vivian Line toog hij echter naar Nashville, Tennessee, waar hij samenwerkte met multi-instrumentalist en producer Brad Jones, die als bassist was te horen op een aantal vroege Ron Sexsmith albums.
Ron Sexsmith heeft na een stuk of vijftien prachtalbums nog lang niet dezelfde status als songwriters als Paul McCartney, Elvis Costello, Ray Davies, Harry Nilsson en Randy Newman, om er een paar te noemen, maar ze zouden zich stuk voor stuk niet schamen voor de songs die Ron Sexsmith inmiddels een kleine dertig jaar schrijft. Ook The Vivian Line staat weer vol met songs die je direct bij de eerste keer horen dierbaar zijn en die ook na talloze keren horen nog niet vervelen.
Ron Sexsmith en Brad Jones hebben The Vivian Line behoorlijk vol maar ook zeer smaakvol ingekleurd. Met name door de strijkers en de blazers doet het af en toe wat barok aan, maar het is ook een album vol tijdloze popliedjes zoals de hierboven genoemde grootheden ze een aantal decennia geleden maakten.
The Vivian Line is zoals gezegd een typisch Ron Sexsmith album en dat betekent ook dat de songs op het album zeker niet eenvormig klinken. The Vivian Line is een behoorlijk gevarieerd klinkend album met het niveau van de songs en de smaakvolle inkleuring als constanten. Ook in vocaal opzicht doet het nieuwe album van de Canadese muzikant niet onder voor zijn vroegere werk. De stembanden van Ron Sexsmith zijn nog niet aan slijtage onderhevig en voorzien de songs op The Vivian Line van een inmiddels herkenbaar en karakteristiek geluid.
Het nieuwe album van Ron Sexsmith is een ontspannen klinkend album, maar de Canadese muzikant maakt zich er zeker niet makkelijk van af. Ook The Vivian Line klinkt direct bij eerste beluistering bekend of zelfs vertrouwd, wat hier en daar misschien ten koste gaat van de urgentie. Heel erg vind ik dat niet, want wat zijn de songs van Ron Sexsmith weer mooi en tijdloos. Het zijn songs die zich direct genadeloos opdringen, zeker als je een zwak hebt voor de muziek van de Canadese muzikant, maar er valt ook altijd wel wat moois en bijzonders te ontdekken in de songs van Ron Sexsmith.
In vrijwel al mijn recensies van de albums van Ron Sexsmith roem ik de nagenoeg perfecte popliedjes die hij bijna achteloos uit zijn mouw lijkt te schudden. Het is niet anders op The Vivian Line, dat sinds mijn eerste beluistering ook nog eens flink is gegroeid. Het lijkt zo makkelijk als je Ron Sexsmith aan het werk hoort, maar wat is het ontzettend knap. Erwin Zijleman
