Mel Parsons uit het Nieuw-Zeelandse Lyttelton maakte bijna vier jaar geleden indruk met het door niemand minder dan Mitchell Froom geproduceerde Glass Heart, dat een zeer aangename metgezel bleek op zo ongeveer alle momenten van de dag en in alle seizoenen. Het geldt ook weer voor het noodgedwongen met uitsluitend Nieuw-Zeelandse muzikanten gemaakte Slow Burn. Mel Parsons kleurt ook op haar nieuwe album niet nadrukkelijk buiten de lijntjes, maar haar tijdloze songs ademen kwaliteit. Slow Burn klinkt prachtig, staat vol met prachtige vocalen en maakt indruk met een serie ijzersterke en met veel gevoel vertolkte songs. Weer een prima album van Mel Parsons.
Het actief volgen van de Nieuw-Zeelandse popmuziek zette me niet alleen op het spoor van The Beths, die deze week een geweldig nieuw album hebben uitgebracht, maar bracht me ook in aanraking met de muziek van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Mel Parsons, die ook deze week weer van zich laat horen.
Mel Parsons leverde in 2018 het ijzersterke Glass Heart af, overigens al haar vierde album. De muzikante uit het Nieuw-Zeelandse Lyttelton nam Glass Heart voor een belangrijk deel op in Los Angeles, waar niemand minder dan Mitchell Froom (Crowded House, Suzanne Vega, Paul McCartney en vele anderen) tekende voor de productie. Glass Heart was goed genoeg om een heel breed publiek aan te spreken, maar helaas is Mel Parsons nog altijd relatief onbekend.
Door de coronapandemie moest de Nieuw-Zeelandse muzikante haar nieuwe album dicht bij huis in Christchurch opnemen en kon ze geen beroep doen op de topmuzikanten die op haar vorige album waren te horen en evenmin op een producer van het kaliber van Mitchell Froom. Het heeft geen gevolgen gehad voor de kwaliteit van de muziek van Mel Parsons, want ook Slow Burn is een uitstekend album.
Net als op Glass Heart kan de Nieuw-Zeelandse muzikante op Slow Burn uit de voeten met meerdere genres. Het nieuwe album van Mel Parsons bevat tijdloze popmuziek, aangename folkpop en authentiek klinkende Amerikaanse rootsmuziek en alles klinkt even aangenaam en goed.
Mel Parsons werkt op Slow Burn samen met de Nieuw-Zeelandse producer Josh Logan, die het album niet alleen zeer smaakvol heeft geproduceerd, maar bovendien een belangrijk deel van de instrumentatie voor zijn rekening heeft genomen. Het is een instrumentatie zonder al te veel opsmuk. Buiten de degelijk spelende ritmesectie zijn op het album vooral gitaren en piano te horen, waardoor Slow Burn wat meer neigt naar pop en folkpop dan naar Amerikaanse rootsmuziek.
Het nieuwe album van Mel Parsons is voorzien van een mooi helder en open geluid, dat veel ruimte open laat voor de vocalen, die op Glass Heart misschien nog wel het meest overtuigden. Ook op Slow Burn maakt Mel Parsons makkelijk indruk als zangeres. De Nieuw-Zeelandse muzikante beschikt over een mooie en warme stem en het is ook nog eens een stem met een aangenaam ruw randje. Mel Parsons vertolkt haar persoonlijke teksten bovendien met veel gevoel, waardoor haar nieuwe album makkelijk indruk maakt.
Slow Burn is door de relatief eenvoudige maar zeer sfeervolle instrumentatie, de trefzekere productie, de mooie zang en de tijdloze songs bovendien een album dat op veel momenten goed tot zijn recht komt, waardoor ik Slow Burn verrassend vaak uit de speakers laat komen. In de seizoenen die er aan komen past het album mogelijk nog beter.
Het is al een flinke tijd dringen in het genre waarin Mel Parsons zich beweegt, maar de Nieuw-Zeelandse muzikante doet zeker niet onder voor haar Amerikaanse, Canadese en Britse soortgenoten en troeft een aantal van hem af deze week met het uitstekende Slow Burn, dat het verdient om ook aan deze kant van de wereld opgemerkt te worden, net als zoveel andere uitstekende muziek uit Nieuw-Zeeland, dat beschikt over een opvallende en kwalitatief hoogstaande muziekcultuur. Erwin Zijleman
De muziek van Mel Parsons is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nieuw-Zeelandse muzikante: https://melparsons.bandcamp.com/album/slow-burn.