Met de bakken strijkers, de heerlijke koortjes en de prachtige soulvolle strot van Jonathan Jeremiah dacht ik even een oude soulplaat in handen te hebben, maar Horsepower For The Streets komt wel degelijk uit 2022. Het is een album van een soort waarvan er de laatste jaren wel meer zijn gemaakt, maar het vijfde album van de Britse muzikant springt er wat mij betreft makkelijk uit. Het nostalgische geluid dringt zich genadeloos op, Jonathan Jeremiah zingt prachtig en ook met de songs op Horsepower For The Streets is niets mis. Ik kende de Britse muzikant eerlijk gezegd niet, maar zijn nieuwe album is wat mij betreft een indrukwekkend werk, dat nog heel wat speeluren krijgt de komende maanden.
Jonathan Jeremiah levert deze week met Horsepower For The Streets zijn vijfde album af. Ik had tot dusver kennelijk een blinde vlek voor de muziek van de Britse muzikant, want zijn vorige vier albums ken ik eerlijk gezegd niet, al zal ik er vast wel eens wat van gehoord hebben. Een onuitwisbare indruk wist Jonathan Jeremiah tot dusver in ieder geval nog niet te maken, maar dat deed hij wel direct met zijn nieuwe album, dat ik al na een paar noten opschreef voor een plekje op de krenten uit de pop.
Dat is op zich bijzonder, want in de reacties op Horsepower For The Streets lees ik met grote regelmaat dat de Britse muzikant op zijn nieuwe album vooral voortborduurt op een inmiddels zeer bekend geluid. Het is een geluid waarvoor ik kennelijk plotseling vatbaar ben geworden, want ik vind Horsepower For The Streets echt prachtig.
Jonathan Jeremiah schreef de meeste songs voor zijn nieuwe album terwijl hij aan het touren was in Frankrijk en nam het album uiteindelijk op in een Amsterdamse kerk. Dat laatste hoor je af en toe aan het ruimtelijke en wat galmende geluid op het album, al had ik het ook geloofd als me was verteld dat Horsepower For The Streets ergens aan het eind van de jaren 60 of het begin van de jaren 70 was opgenomen in een van de roemruchte soulstudio’s in de Verenigde Staten.
Het nieuwe album van Jonathan Jeremiah klinkt immers elf songs lang als een soulalbum uit vervlogen tijden. Dat ligt vooral aan de instrumentatie, die wordt gedomineerd door een uit de kluiten gewassen strijkersorkest. Buiten de stevig aanzwellende strijkers houdt de Britse muzikant de inkleuring van zijn nieuwe album betrekkelijk sober, wat een warm en ook wel wat psychedelisch geluid oplevert, dat hier en daar wordt verrijkt met jazzy accenten. Het is een geluid dat makkelijk een aantal decennia oud had kunnen zijn, maar ook in 2022 doet het nieuwe album van Jonathan Jeremiah het uitstekend, zeker als je je bedenkt dat de koude en donkere avonden er aan zitten te komen.
In muzikaal opzicht klinkt Horsepower For The Streets echt bijzonder lekker, maar het meeste onderscheidend vermogen komt van de stem van de Britse muzikant, die op Horsepower For The Streets klinkt als een van de grote soulzangers uit het verleden, al kan de Britse muzikant zich ook meten met de singer-songwriters uit deze periode. Jonathan Jeremiah zingt vol gevoel en doorleving en laat zich ook nog eens fraai bijstaan door een flink aantal vrouwenstemmen, wat zijn eigen stem nog wat verder opstuwt.
Er zijn de laatste jaren wel meer albums verschenen als Horsepower For The Streets, waaronder het briljante Kiwanuka van Michael Kiwanuka. Ik ben er nog niet uit of het nieuwe album van Jonathan Jeremiah in dezelfde categorie valt, maar ik ben vooralsnog toch erg onder de indruk van zijn vijfde album, dat absoluut klinkt als een vergeten klassieker en dat doet een album niet zo maar.
Het helpt misschien dat ik de vorige albums van de Britse muzikant niet ken en Horsepower For The Streets dus niet af kan doen als meer van hetzelfde, al mag Jonathan Jeremiah van mij eindeloos prachtalbums als deze blijven maken. Ik werd direct gegrepen door dit album, dat ook na flink wat keren horen niet verslapt. Laat maar komen die winteravonden, met dit prachtalbum ben ik er helemaal klaar voor. Erwin Zijleman
Horsepower For The Streets van Jonathan Jeremiah is verkrijgbaar via de Mania webshop: