De openingstrack van het debuutalbum van de Ierse band ØXN komt aan als een mokerslag en zet de toon voor de rest van het indrukwekkende album. Wat begint als een traditioneel klinkende en a capella gezongen Ierse folksong bouwt steeds verder op richting duistere en bezwerende klanken die je genadeloos bij de strot grijpen. Ook in de vijf tracks die volgen weet de Ierse band indruk te maken met bijzonder ingekleurde folksongs, de bijzondere stemmen van Katie Kim en Lankum’s Radie Peat, fascinerende spanningsbogen en aardedonkere verhalen. Ruim 45 minuten lang maakt ØXN een onuitwisbare indruk en CYRM wordt alleen maar indrukwekkender.
Cruel Mother, de openingstrack van het debuutalbum van de Ierse band ØXN, duurt 9 minuten en 29 seconden en dat is meer dan genoeg om een onuitwisbare indruk te maken. Het is een track die opent als een traditionele Ierse folksong met indringende a capella zang, maar wanneer de instrumentatie steeds wat voller wordt, heb je snel door dat ØXN niet blijft hangen in traditionele Ierse folksongs. De zang blijft de hele track hetzelfde, maar de instrumentatie er omheen verandert continu en ook het tempo wordt steeds wat verder opgevoerd.
Cruel Mother is prachtig opgebouwd met een geluid dat steeds voller, maar ook steeds donkerder en uiteindelijk duister en dreigend wordt. Dat doet de Ierse band met subtiele overgangen, maar de spanningsbogen zijn uiteindelijk indrukwekkend hoog. De openingstrack van het debuutalbum van ØXN doet wel wat denken aan de meest donkere en bezwerende tracks van de eveneens Ierse band Lankum, maar in Cruel Mother doet ØXN er nog een schepje bovenop.
Dat de muziek van ØXN associaties oproept met die van Lankum is overigens niet zo gek, want de band heeft met zangeres Radie Peat en producer John “Spud” Murphy een lid en de producer van Lankum aan boord. Zangeres, toetsenist en gitarist Katie Kim en drumster Eleanor Myler van de experimentele rockband Percolator maken de bezetting van ØXN compleet.
CYRM, het debuutalbum van de band, opent imponerend en houdt hierna een indrukwekkend niveau vast. The Trees They Do Grow High, dat bijna acht minuten duurt verschiet minder heftig van kleur dan de openingstrack, maar ook met een betrekkelijk monotone instrumentatie maakt de Ierse band duistere en bezwerende muziek.
CYRM bevat slechts zes tracks, waarvan de kortste bijna vijf minuten en de langste bijna dertien minuten duurt. Het zijn tracks die steeds beginnen bij traditionele Ierse folksongs met vooral aardedonkere teksten. De stemmen van Katie Kim en Radie Peat voelen zich als een vis in het water in dit genre, maar houden zich ook makkelijk staande wanneer de instrumentatie langzaam maar zeker afdwaalt van het pad van de traditionele Ierse folk en verdwaalt in donkere en duistere bossen, waarin gevaar schuilt achter iedere boom.
De verschuivingen in de instrumentatie zijn vaak subtiel, maar John “Spud” Murphy schuwt ook het gebruik van bijna angstaanjagende drones niet. Het zijn klanken waarmee hij indruk maakte op de albums van Lankum, maar de muziek op CYRM van ØXN vind ik misschien nog wel mooier en indrukwekkender. “Irish folk full of unsettling dark magic” noemt de Britse kwaliteitskrant The Guardian het en dat is een prachtige omschrijving.
Ik vind CYRM het indrukwekkendst wanneer ØXN alles uit de kast trekt, maar ook de wat soberder ingekleurde songs winnen snel aan kracht en slagen er ook steeds beter in om de woonkamer te veranderen in een donker bos of een duister kasteel. Dat alles uit de kast trekken doet de Ierse band overigens het indrukwekkendst in het bijna dertien minuten durende Farmer In The City (geschreven door Scott Walker), waarin loodzware synths en ontsporende drones zorgen voor een indrukwekkend slotakkoord, wat ook zomaar van de hand van PJ Harvey had kunnen zijn. CYRM van ØXN past prachtig in het huidige seizoen, maar is boven alles een bijzonder indrukwekkend album. Erwin Zijleman