Such A Long Way komt voor een debuterend singer-songwriter natuurlijk op een ongelukkig moment, maar voor liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek is het debuut van Jess Jocoy een lichtpuntje in onzekere tijden. Jess Jocoy heeft een debuut afgeleverd dat geen moment klinkt als een debuut. Het album klinkt geweldig, er spelen topmuzikanten op mee en Jess Jocoy tekent zelf voor bijzonder lekker in het gehoor liggende songs, prachtige persoonlijke verhalen en geweldige zang. Sinds de eerste keer horen heb ik een zwak voor dit album en de liefde voor het prachtdebuut van Jess Jocoy is sindsdien alleen maar gegroeid.
Such A Long Way is zoals gezegd het debuut van Jess Jocoy, maar het is een opvallend volwassen album. Het is bovendien een album dat alles heeft dat een goed Amerikaans rootsalbum moet hebben.
Jess Jocoy beschikt om te beginnen over een prachtige stem. Het is een stem vol emotie en doorleving, maar het is ook een opvallend warme stem en een stem die zich kan aanpassen aan de songs, waardoor de zang op Such A Long Way meerdere kanten op kan.
Such A Long Way is ook een album dat opvalt door een bijzonder fraai geluid. Dat is deels de verdienste van producers Michael Rinne (Miranda Lambert) en Dylan Alldredge (Mary Gauthier, Joy Williams), die Such A Long Way hebben voorzien van mooie broeierige klanken, maar ook de topmuzikanten die naar de Skinny Elephant Recording Studio in Nashville kwamen hebben werkelijk geweldig werk geleverd.
Als ik er een instrument uit moet pikken, kom ik uit bij de gitaren die werkelijk prachtig klinken. Het gitaarwerk op het album verraadt de hand van een topgitarist en dat klopt ook, want niemand minder dan Will Kimbrough tekende voor de gitaarpartijen op het debuut van Jess Jocoy. Ook op het subtiele spel van de ritmesectie en de pianist en de fraaie lap steel partijen op het album is overigens niets aan te merken. Het zorgt ervoor dat Such A Long Way van Jess Jocoy klinkt als het album van een grootheid in het genre en niet als het album van een debuterend singer-songwriter, die nog niet eens zo heel lang geleden haar kunsten vooral vertoonde in karaoke bars in Seattle.
De sterke punten van Such A Long Way hebben we hiermee nog niet gehad, want Jess Jocoy vertelt op haar debuut ook nog eens mooie persoonlijke verhalen en heeft deze verhalen gegoten in bijzonder aansprekende songs, die je stuk voor stuk na één keer horen dierbaar zijn. Het zijn verhalen over de pieken en de dalen in het leven. Verhalen over het overlijden van haar vader en over de moeizame weg van een beginnend singer-songwriter in Nashville, maar ook verhalen over de momenten waarop het leven je toelacht.
De songs van Jess Jocoy passen in het hokje Americana en verwerken vooral invloeden uit de folk en de country. Hier en daar wordt ook een omliggend genre verkend, maar de singer-songwriter is de rootsmuziek trouw en flirt niet met pop. Het is rootsmuziek, vaak ingetogen en soms wat steviger, die zoals gezegd wat broeierig klinkt en dat past weer uitstekend bij de stem van Jess Jocoy.
Aan het begin van deze recensie noemde ik haar debuut volwassen, maar ik had net zo goed kunnen zeggen dat Jess Jocoy een album heeft afgeleverd waarmee ze zich schaart onder de smaakmakers van de Amerikaanse rootsmuziek van het moment. Makkelijk zal het allemaal niet zijn. Haar met veel pijn en moeite samengestelde tour is geannuleerd, waardoor de verwachte inkomsten uitblijven. Laten we hopen dat Jess Jocoy overeind blijft en het prachtige Such A Long Way alle aandacht krijgt die het verdient, want zo’n goed rootsalbum als dit hoor ik niet al te vaak. Erwin Zijleman