11 songs en 41 minuten lang betovert het Ierse duo The Lost Brothers met wonderschone klanken. Het zijn weidse en beeldende klanken die vooral als Americana zijn te typeren, maar ook invloeden uit de Ierse muziek en uit de Amerikaanse folk uit de jaren 60 hebben hun geluid gevonden naar het geluid op After The Fire After The Rain. En als Mark McCausland en Oisin Leech ook nog eens tekenen voor harmonieën die herinneren aan die van Don en Phil Everly en de instrumentatie steeds weer een net wat andere kant op schiet is de betovering compleet. Voor mij absoluut een van de mooiste Americana albums van de laatste tijd, zo niet de mooiste.
Het levert zo af en toe memorabele albums op, bijvoorbeeld die van The Cactus Blossoms en The Milk Carton Kids, maar ook flink wat albums die me vooral inspireren om de wonderschone harmonieën van The Everly Brothers weer eens uit de speakers te laten komen.
Ook bij beluistering van After The Fire After The Rain zijn associaties met de muziek van The Everly Brothers niet te onderdrukken, maar het Ierse duo slaagt er absoluut in om een greep naar een willekeurig album van Don en Phil Everly voorlopig te onderdrukken.
Mark McCausland en Oisin Leech komen zoals gezegd uit Ierland en hebben al een aantal albums op hun naam staan. Voor hun laatste album toog het tweetal naar New York, waar naast producers Daniel Schlett en Tony Garnier ook nog flink wat gastmuzikanten aanschoven. Onder deze gastmuzikanten grote namen als M. Ward, Howe Gelb en Jolie Holland en verder muzikanten die strijkers, blazers en pedal steel toevoegen aan het geluid van The Lost Brothers.
Het is een geluid dat ik in eerste instantie zou hebben omschreven als Americana, maar Mark McCausland en Oisin Leech hebben ook zeker invloeden uit de Ierse volksmuziek opgenomen in hun muziek en zijn, zeker wanneer de mondharmonica opduikt, ook niet vies van de folk zoals die in de jaren 60 in en rond New York werd gemaakt. Invloeden van de soundtracks van spaghetti westerns maken het geluid nog wat veelzijdiger.
De twee Ierse muzikanten beschikken allebei over een mooie stem en het zijn ook nog eens stemmen die prachtig bij elkaar kleuren. Het zorgt zo af en toe voor harmonieën met een redelijk Everly Brothers gehalte, maar The Lost Brothers behouden gelukkig ook een eigen geluid.
After The Fire After The Rain lag al een tijd op de stapel, maar toen het album er vorige week eindelijk af kwam was van twijfel geen sprake. The Lost Brothers hebben een album afgeleverd dat in vocaal opzicht bijzonder makkelijk overtuigt, maar ook in muzikaal opzicht is After The Fire After The Rain een album van grote schoonheid. Daniel Schlett en Tony Garnier hebben als producer nog geen heel indrukwekkend cv (laatstgenoemde is vooral bekend als bassist van Bob Dylan), maar hebben het album van The Lost Brothers prachtig ingekleurd.
After The Fire After The Rain is een ruimtelijk klinkend album dat afwisselend beelden van Amerikaanse woestijnen, bergketens en rivierbeddingen en het groene Ierse platteland op het netvlies tovert. Zeker het ruim aanwezige gitaarwerk op het album valt op door veelkleurigheid en schoonheid, maar ook de wat subtielere bijdragen in het geluid van The Lost Brothers zijn uitermate trefzeker.
Het elftal songs op After The Fire After The Rain kiest voor flink wat variatie, maar de songs vormen absoluut een geheel. Het is een geheel dat zich laat beluisteren als een roadtrip door weidse landschappen met af en toe een tussenstop in de grote stad. Het is druk binnen de Americana, maar The Lost Brothers slagen er glansrijk in om iets toe te voegen aan alles dat er al is. Al even uit zoals gezegd, maar dit wonderschone album verdient echt alle aandacht. Erwin Zijleman
De muziek van The Lost Brothers is verkrijgbaar via bandcamp: https://thelostbrothers.bandcamp.com/album/after-the-fire-after-the-rain.