Sarah Siskind viel me nooit zo op tot de reissue van haar geweldige debuut Covered al weer heel wat jaren geleden. Het nu verschenen Modern Appalachia is wat mij betreft nog beter. Het album imponeert met geweldig gitaarwerk, maar ook met een fantastische stem, aansprekende songs en een broeierige instrumentatie en productie die zo nu en dan van de hand van Daniel Lanois hadden kunnen zijn. Modern Appalachia is een zelfverzekerd album waarmee Sarah Siskind weer ver boven zichzelf uitstijgt en zomaar een toekomstige klassieker in het genre kan hebben afgeleverd. Met name binnen de Amerikaanse rootsmuziek is het aanbod van nieuwe muziek nog heel groot, maar dit album behoort tot de uitschieters.
Waar haar latere albums voor mij weinig onderscheidend waren, was Covered een ware voltreffer, maar helaas was het in de jaren die volgden stil rond Sarah Siskind.
Haar nieuwe album, Modern Appalachia, maakt direct bij eerste beluistering zo mogelijk nog meer indruk dan de reissue van gaar debuut.
De singer-songwriter die op jonge leeftijd naar Nashville vertrok, maar een paar jaar geleden terugkeerde naar de plek in North Carolina waar ze opgroeide, kiest op haar nieuwe album voor een geluid dat direct opvalt en dat zich makkelijk weet te onderscheiden van al het andere dat momenteel binnen de Amerikaanse rootsmuziek wordt uitgebracht. Sarah Siskind blijft op Modern Appalachia redelijk ver verwijderd van de doorsnee folk en country uit Nashville, maar kiest voor een broeierig en atmosferisch geluid, waarin prachtig gitaarwerk centraal staat.
De Amerikaanse singer-songwriter groeide op in de Appalachen en kreeg de folkmuziek die in de vorige eeuw in de langgerekte bergstreek ontstond met de paplepel ingegoten. Na haar terugkeer in North-Carolina leerde Sarah Siskind de Appalachen folk weer te waarderen en begon ze te werken aan een eigentijdse variant. Modern Appalachia doet qua sfeer en tempo wel wat denken aan de oude Appalachen folk, maar de muziek van Sarah Siskind staat met beide benen in het heden, al is het maar vanwege de dominante rol die elektrische gitaren hebben gekregen op haar nieuwe album.
Modern Appalachia, dat gastbijdragen kent van meestergitarist Bill Frisell, Justin Vernon (Bon Iver)en Rose Cousins, maakt indruk met een atmosferisch en wat broeierig geluid waarin prachtige elektrische gitaarlijnen de hoofdrol opeisen. Het zijn gitaarlijnen die de ruimtelijke klanken steeds prachtig doorsnijden en zorgen voor een bijzondere onderhuidse spanning in het geluid van Sarah Siskind.
Het is een geluid dat van de hand van Daniel Lanois had kunnen zijn en het is een geluid dat zich genadeloos opdringt. De wat steviger aangezette gitaarlijnen combineren prachtig met de bijzondere stem van de Amerikaanse singer-songwriter. Het is een stem die ik in een zeer ingetogen geluid wat te scherp vind, maar die in het broeierige geluid vol aansprekende en soms stevige gitaarlijnen uitstekend gedijt.
Het geluid op Modern Appalachia is prachtig en komt het best tot zijn recht in de wat breder uitwaaiende songs op het album, al zijn de wat meer uptempo songs weer lekker stevig. Sarah Siskind heeft niet alleen een geluid gevonden dat afwijkt van het gemiddelde Amerikaanse rootsgeluid van het moment, maar heeft ook de juiste ondergrond voor haar stem gevonden. Het is een stem die mooie verhalen vertelt, want Sarah Siskind toont zich ook op Modern Appalachia een uitstekend songwriter.
Het levert een album op dat direct bij de eerste noten de aandacht grijpt en dat deze aandacht vrij makkelijk bijna een uur lang vast weet te houden. Ik was zoals gezegd niet altijd onder de indruk van de muziek van Sarah Siskind, maar met Modern Appalachia heeft ze een prachtig album afgeleverd, dat de aandacht van liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek meer dan verdient. Erwin Zijleman
De muziek van Sarah Siskind is verkrijgbaar via haar eigen webshop: https://sarahsiskind.com/store.