Als Anna Burch geen deel uit had gemaakt van de band Frontier Ruckus had ik haar debuut twee jaar geleden waarschijnlijk nooit opgepikt. Het zou zonde zijn geweest, want het debuut van de singer-songwriter uit Detroit was een uitstekend album. Opvolger If You’re Dreaming is nog veel beter. Lomer, dromeriger, met mooier gitaarwerk, met aansprekendere songs en met bijna onweerstaanbaar mooie fluisterzang. Een heerlijk album voor de vroege zondagochtend, maar ook de rest van de dag en de rest van de week blijft de verleidingskracht van het tweede album van Anna Burch groot. Of dit album opgepikt gaat worden is maar de vraag, maar iedereen die het niet doet, doet zichzelf flink tekort.
Anna Burch trok mijn aandacht in eerste instantie vooral omdat ze deel uit maakt (of maakte?) van de band Frontier Ruckus, die in 2014 en 2017 hoog in mijn jaarlijstje opdook met twee geweldige albums. Quit The Curse, het eerste soloalbum van Anna Burch, bleek echter een bijzonder leuk album en het is een album dat twee jaar geleden echt veel meer aandacht had verdiend.
Quit The Curse herinnerde aan Kirsty MacColl, aan The Sundays, aan Juliana Hatfield, aan Mazzy Star, aan Lush, aan Waxahatchee en aan Lana Del Rey, om maar eens wat namen te worden, en stond vol met frisse gitaarpop. Het was frisse gitaarpop die er van alles bij sleepte, van 60s Phil Spector girlpop tot 90s dreampop en jangle pop tot de vrouwelijke singer-songwriter muziek van deze tijd.
Het album sneeuwde helaas onder en de kans dat dit ook weer gaat gebeuren met het deze week verschenen nieuwe album van Anna Burch lijkt me groot. Het is zonde, doodzonde zelfs, want ook If You’re Dreaming is weer een uitstekend album van de singer-songwriter uit Detroit, Michigan. Het is een album dat deels in de voetsporen treedt van de ondergewaardeerde voorganger, maar Anna Burch kiest op haar tweede soloalbum ook voor een net wat ander geluid. If You’re Dreaming is een wat meer ingetogen album dan Quit The Curse en het is bovendien een album dat wat ruimtelijker klinkt.
Anna Burch koos op haar debuut nog met enige regelmaat voor stekelige jangle pop, maar op haar tweede album domineren de zich langzamer voortslepende songs vol ruimtelijke klanken. If You’re Dreaming schuift wat meer op richting dreampop, maar het is zeker geen 13 in een dozijn dreampop die Anna Burch maakt. Net als op haar debuut maakt de singer-songwriter uit Detroit ook op haar tweede album indruk met songs die niet alleen knap in elkaar steken, maar die bovendien lastig of helemaal niet in een hokje zijn te duwen, bijvoorbeeld door dreampop zomaar om te laten slaan in Westcoast pop of 60s girlpop.
Het stekelige van het debuut is er misschien wat van af, maar If You’re Dreaming maakt indruk met prachtig ruimtelijk gitaarwerk en met de warme en fluisterzachte zang van Anna Burch, die nog wat meedogenlozer weet te verleiden dan op haar debuut en in vocaal opzicht een prima prestatie levert.
Met haar tweede album vindt Anna Burch wat mij betreft aansluiting bij de smaakmakers in het genre, maar de tijd zal het leren of haar muziek in net zo brede kring wordt opgepikt. Het zou niet meer dan terecht zijn, want iedere keer als ik naar If You’re Dreaming luister is het album beter dan de keer ervoor. Anna Burch heeft een album gemaakt waarbij het heerlijk wegdromen is, maar desondanks zitten de songs op het album na één keer horen in je hoofd.
Door de fluisterzachte zang en de ingetogen klanken is If You’re Dreaming van Anna Burch een opvallend intiem album dat ze speciaal voor jou lijkt te hebben gemaakt, wat de luisterervaring nog wat aangenamer maakt. Ik was twee jaar geleden zoals gezegd onder de indruk van haar debuut, maar was Anna Burch eerlijk gezegd ook al weer vergeten. De kans dat If You’re Dreaming een onuitwisbare indruk maakt lijkt me echter levensgroot. Prachtalbum. Erwin Zijleman
De muziek van Anna Burch is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://annaburch.bandcamp.com/album/if-youre-dreaming.