Damien Jurado is alweer toe aan zijn derde album zonder zijn vaste producer Richard Swift, die in de zomer van 2018 onverwacht overleed. Hij heeft ervoor gekozen om zijn vaste kompaan ook dit keer niet te vervangen, waardoor What’s New, Tomboy? is voorzien van een betrekkelijk sober, maar wel zeer fraai geluid. Het is een geluid dat herinnert aan de folk uit de jaren 60 en 70, al is een eigentijdse twist nooit heel ver weg. Damien Jurado weet al bijna 20 jaar een angstvallig hoog niveau vast te houden en daar slaagt hij ook weer in met het wonderschone What’s New, Tomboy? dat de potentie heeft om uit te groeien tot een van de beste albums van de Amerikaanse muzikant.
Ghost Of David is nog altijd mijn favoriete album van de Amerikaanse muzikant, al komen vrijwel alle andere albums die Damien Jurado heeft gemaakt heel dicht in de buurt. Het is inmiddels een flinke stapel albums die de muzikant uit Seattle, Washington, op zijn naam heeft staan, maar het zijn ook albums die stuk voor stuk net wat anders klinken, waardoor het altijd weer even afwachten is waar Damien Jurado mee komt.
What’s New, Tomboy? volgt op het uiterst ingetogen In The Shape Of The Storm, dat net iets meer dan een jaar oud is. Het was een album dat deels in het teken stond van de onverwachte dood van Damien Jurado’s vaste producer Richard Swift en die trieste dood ebt ook op What’s New, Tomboy? nog na. Damien Jurado heeft ook dit keer gekozen om geen producer in te schakelen en eert Richard Swift in het bijzonder fraaie Ochoa nog maar eens.
Ook What’s New, Tomboy? is een behoorlijk ingetogen album, zeker als je het vergelijkt met de rijk ingekleurde albums die Damien Jurado met Richard Swift maakte. Vergeleken met voorganger In The Shape Of The Storm kiest Damien Jurado op zijn nieuwe album echter weer voor een net wat voller geluid.
Wat direct opvalt bij beluistering van What’s New, Tomboy? is dat het album zich in een vrij laag tempo voortsleept en dat de songs van de Amerikaanse muzikant wat nostalgisch aandoen. In een aantal van de eerste recensies van het album wordt Nick Drake genoemd als vergelijkingsmateriaal en daar is wel wat voor te zeggen, al is het maar vanwege de speelduur van slechts 29 minuten, maar ook de sfeer op het album doet wel wat denken aan de grote albums van de Britse folkmuzikant.
Damien Jurado heeft de folk, die hij een aantal jaren had afgezworen, weer nadrukkelijk omarmt en maakt intieme muziek die overloopt van gevoel. Het is muziek die ook weer wat dichter tegen die op zijn vroege albums zit, maar zoals eerder gezegd klinkt ieder Damien Jurado album weer net wat anders.
What’s New, Tomboy? is een ingetogen album, maar de instrumentatie op het album is bijzonder smaakvol en gaat een bijzondere twist hier en daar niet uit de weg, bijvoorbeeld wanneer toch opeens synths of een stokoude ritmebox opduiken. Het album klinkt voor het overgrote deel folky, maar ook invloeden uit de psychedelica hebben hun weg gevonden naar het nieuwe album van de Amerikaanse muzikant.
Net als het nog veel spaarzamer georkestreerde In The Shape Of The Storm, is ook What’s New Tomboy? weer een album dat de aandacht onmiddellijk opeist. Enerzijds door de emotievolle zang van Damien Jurado, maar anderzijds ook zeker door de instrumentatie die steeds net weer wat andere wegen inslaat en in alle gevallen uiterst trefzeker blijkt.
What’s New, Tomboy? is wat mij betreft het sterkste album van de drie albums die Damien Jurado na het overlijden van zijn kompaan Richard Swift maakte. Het album klinkt mooier en evenwichtiger, de songs zijn aansprekender en de zang raakt me net wat meer. Het is de zoveelste kroon op een inmiddels buitengewoon indrukwekkend oeuvre. Erwin Zijleman
LP, 26,99 euro
cd, 16,99 euro
