I Do Not Have To Be Good is mijn eerste kennismaking met de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter Emily Keener en wat ben ik onder de indruk. De muzikante uit Cleveland, Ohio, heeft haar muziek subtiel maar bijzonder smaakvol ingekleurd en slaagt er bovendien in om steeds meer net wat anders te klinken. Nog indrukwekkender is de werkelijk prachtige zang op het album. Emily Keener is voorzien van een stem die alle kanten op kan en die constant goed is voor betovering en bezwering. Heel bekend is Emily Keener nog niet, maar dit kan zomaar eens een van de grote verrassingen van 2020 worden.
I Do Not Have To Be Good is een album dat naadloos aansluit op mijn muzieksmaak. In de openingstrack Nap bezweert Emily Keener met mooie en stemmige gitaarlijnen, opvallende percussie en vooral met een stem die mij direct bij de strot grijpt. Het heeft wat van Cowboy Junkies en het heeft ook zeker wat van Phoebe Bridgers, wat mij betreft momenteel het grootste talent onder de vrouwelijke singer-songwriters in het indie segment.
Net als Phoebe Bridgers slaagt Emily Keener er in om direct bij de eerste noten een bijzondere sfeer te scheppen. Het is een wat donkere en onderkoelde sfeer, die prachtig wordt gecontrasteerd met de warme en dromerige zang van de singer-songwriter uit Cleveland. Ook in de tracks die volgen blijft Phoebe Bridgers relevant vergelijkingsmateriaal, maar Emily Keener laat op I Do Not Have To Be Good ook een eigen geluid horen en maakt als zangeres meer indruk dan haar Californische collega.
Emily Keener verrast op haar nieuwe album met zang die loom en dromerig is, maar die ook gevoelig en emotievol is. De stem van de Amerikaanse singer-songwriter staat terecht centraal op I Do Not Have To Be Good, maar ook de instrumentatie op het album is verrassend smaakvol. Het is een sobere instrumentatie die wordt gedragen door spaarzame gitaarakkoorden die prachtig voorin de mix zijn geplaatst en die zijn voorzien van flink wat galm, waardoor ze de ruimte fraai vullen. Hier en daar is wat percussie toegevoegd en zo nu en dan duiken wat atmosferische synths op, maar het blijft allemaal behoorlijk sober, al mogen de gitaren hier en daar ook best gruizig klinken.
I Do Not Have To Be Good bevat flink wat invloeden uit de folk en indie-folk, maar kan hier en daar ook jazzy klinken. In de meest poppy momenten hoor ik ook nog wel wat van Sarah McLachlan, maar de muziek van Emily Keener is een stuk eigenzinniger. I Do Not Have To Be Good is een heerlijk album voor een lome en regenachtige zondagmiddag, maar het is ook een album dat het heel goed doet tijdens de kleine uurtjes. Het is bovendien een album dat steeds meer geheimen prijs geeft en steeds meer tot leven komt.
De instrumentatie en productie zijn vaak sober, maar Emily Keener kleurt haar muziek absoluut fraai in en maakt steeds weer indruk met bijzonder fraai gitaarwerk en subtiele accenten van andere instrumenten, waarvan de piano zo af en toe het voortouw neemt. Hoe mooi de stem is van de Amerikaanse singer-songwriter hoor je het best in het wonderschone Boats dat behoort tot de mooiste songs die ik de laatste tijd heb gehoord. De andere songs op het album doen hier nauwelijks voor onder. Dat ik behoorlijk verknocht ben geraakt aan dit album zal inmiddels duidelijk zijn. Erwin Zijleman
De muziek van Emily Keener is in Europa, vooralsnog helaas uitsluitend in digitale vorm, verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://emilykeener.bandcamp.com/album/i-do-not-have-to-be-good.