Aan jonge vrouwelijke singer-songwriter in het indie segment hebben we momenteel zeker geen gebrek, dus probeer maar eens op te vallen. Katie von Schleicher viel zeker op met haar vorige album, maar dat rammelde me uiteindelijk net wat te veel en bevatte bovendien te weinig goede songs. Met Consummation zet de singer-songwriter uit New York echter een flinke stap. Het album klinkt veel beter dan zijn voorganger, rammelt minder en bevat veel betere songs. Het zijn gelukkig nog altijd songs die het avontuur opzoeken en die durven te experimenteren. Het levert een album op dat de grauwe middelmaat in het genre ruimschoots overstijgt.
Consummation is niet mijn eerste kennismaking met de muziek van de New Yorkse muzikante. Drie jaar geleden leverde ze met Shitty Hits een album af dat me net wat teveel rammelde en waarop ik uiteindelijk vooral de memorabele songs mistte. Vanwege deze ervaring zou ik Consummation normaal gesproken hebben laten liggen, maar de volgende quote van Allmusic.com maakte me onmiddellijk nieuwsgierig naar de nieuwe muziek van Katie von Schleicher: “the breathy force and ambitious sweep of her phrasing and her multiple overdubbed harmonies suggest this is what Kate Bush could have sounded like had she been an Brooklyn indie rocker born in the 1990s”.
Het is een mooie maar uiteindelijk vrij onzinnige quote, al doet Consummation me inderdaad af en toe aan Kate Bush denken (maar veel vaker niet). Vergeleken met voorganger Shitty Hits zet de muzikante uit New York echter een reuzenstap. Waar deze voorganger opviel door een zeer matige geluidskwaliteit, een wat te hoog rammelgehalte en een chronisch gebrek aan aansprekende songs, zijn deze drie zaken op Consummation dik in orde.
Katie von Schleicher levert dit keer een fraai klinkend album op vol songs die wel wat invloeden uit de lo-fi bevatten, maar die maar veel beter zijn uitgewerkt dan die op het vorige album en het debuut van Katie von Schleicher (dat in 2015 op cassette (!) werd uitgebracht). Het levert een serie songs op waarvan ik de meeste wel als memorabel durf te bestempelen.
De New Yorkse muzikante heeft veel van haar songs voorzien van een atmosferisch aandoend elektronisch klankentapijt, maar het album bevat ook een aantal songs waarin elementen van rechttoe rechtaan gitaarsongs zijn verwerkt. Het is een instrumentatie die af en toe een aantal decennia terug in de tijd lijkt te springen, al is de muziek van Katie von Schleicher ook zeker als eigentijds te karakteriseren.
Het is knap hoe de Amerikaanse muzikante de lo-fi invloeden van haar vorige album en het avontuur op dit album heeft weten te behouden, maar op hetzelfde moment een mooier en beter uitgewerkt geluid creëert. Consummation valt op door bijzondere arrangementen, maar perfect hoeft het nooit te zijn. Het album valt verder op door aangename popliedjes, maar het zijn ook popliedjes die de fantasie prikkelen en die hier en daar flink van de hak op de tak springen.
Ik durf zeker niet te beweren dat Kate Bush had geklonken als Katie von Schleicher als ze een aantal decennia later en niet op het Britse platteland maar in New York was geboren, maar ik hoor wel dat de jonge Amerikaanse singer-songwriter haar Kate Bush klassiekers kent en dat ze net als Kate Bush in haar jonge jaren muziek maakt die durft te verrassen. Ik vind zeker niet alles goed op Consummation, want Katie von Schleicher springt wel eens een tak te ver, maar waar ik haar vorige album vrij snel terzijde schoof, blijkt dit album maar terugkeren uit de speakers. Erwin Zijleman
De muziek van Katie von Schleicher is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://katievonschleicher.bandcamp.com/album/consummation.
Consummation van Katie von Schleicher is verkrijgbaar via de Mania webshop:
LP, 20,99 euro
cd, 16,99 euro