Luister naar Quotidian van de Nieuw-Zeelandse band Marlin’s Dreaming en je struikelt bijna over relevant vergelijkingsmateriaal. Bergen indie-rock uit de jaren 90, maar ook 80s grandeur of 70s experiment. Op hetzelfde moment staat de Nieuw-Zeelandse band met beide benen in het heden en heeft het een geweldige soundtrack voor mooie lentedagen en broeierige zomeravonden afgeleverd. De gitaarpop van Marlin’s Dreaming gaat meerdere kanten op, maar steeds weer ligt de perfecte popsong binnen handbereik. Volkomen onweerstaanbaar dit album.
Vreemd genoeg bleef Flying Out stil over mijn laatste Nieuw-Zeelandse ontdekking, maar was het een andere muzieksite die me direct nieuwsgierig maakte naar het nieuwe album van de Nieuw-Zeelandse band Marlin’s Dreaming. Van de uiterst lovende woorden van deze muzieksite over het tweede album van de band uit Dunedin is niets gelogen, want sinds de eerste noten van het album uit de speakers kwamen, ben ik op zijn minst een beetje verliefd op Quotidian.
Laat het tweede album van Marlin’s Dreaming uit de speakers komen en er valt een goed gevulde platenkast om. Het is een platenkast die vooral gevuld is met de betere gitaarbands uit de jaren 90, maar er staan ook wel wat albums uit de jaren 80 en wat albums van recentere datum in. Marlin’s Dreaming heeft op Quotidian het patent op gitaar georiënteerde popsongs die je ook bij allereerste beluistering al jaren lijkt te kennen en het zijn songs die je ook onmiddellijk een goed gevoel geven.
Ik was bij het typen van deze recensie begonnen met een lijstje met vergelijkingsmateriaal, maar dit lijstje begon zo uit te dijen dat ik het maar heb verwijderd. Quotidian herinnert aan heel veel dat de popmuziek in de jaren 90 zo leuk maakte en is niet eenkennig bij het verwerken van invloeden. De Nieuw-Zeelandse band overtuigt met puntige gitaarsongs, maar is ook niet vies van lome en dromerige songs, die weer totaal anders klinken, maar toch niet misstaan op het album.
Ook de dynamiek die Marlin’s Dreaming toevoegt aan haar songs draagt nadrukkelijk bij aan het fraaie eindresultaat. Dromerige passages kunnen binnen enkele noten omslaan in hoge gitaarmuren, zoals Buffalo Tom (toch een naam genoemd) dat in haar beste dagen kon. Betrekkelijk sobere songs kunnen zomaar transformeren in de grote en meeslepende postpunk songs waarin in de jaren 80 niemand zich voor schaamde of juist in Beatlesque eenvoud.
Marlin’s Dreaming heeft op Quotidian het perfecte popliedje hoog in het vaandel staan, maar het zoekt af en toe ook het avontuur of het experiment, waarbij net zo makkelijk staccato gitaarlijnen, jazzy intermezzo’s of tandenpoetsgeluiden (!) ingezet kunnen worden. Het zorgt ervoor dat het album niet alleen bijna drie kwartier lang het oor streelt, maar je ook continu nieuwsgierig blijft naar hetgeen dat nog komen gaat.
De lente gaat binnenkort vast wel weer terugkomen en in de lente hebben we behoefte aan zorgeloze gitaarplaten met songs die je na één keer wilt koesteren. Het is het soort platen dat momenteel echt veel te weinig wordt gemaakt, maar gelukkig hebben we ook de andere kant van de wereld nog. Marlin’s Dreaming heeft de soundtrack voor de lente en de zomer aangevuld met een serie onweerstaanbare popliedjes. Heerlijk. Erwin Zijleman
De muziek van Marlin's Dreaming is verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://marlinsdreaming.bandcamp.com/album/quotidian.