Ik had tot voor kort nog nooit van Fretland gehoord, maar wat heeft de band een overweldigend debuut afgeleverd. Het titelloze debuut van de band grossiert in geweldige songs vol verrassingen, klinkt in muzikaal opzicht prachtig en veelkleurig en imponeert met de gloedvolle vocalen van de frontvrouw van de band. Fretland past in het hokje Americana, maar zoekt continu de grenzen van het genre op, wat een gevarieerd maar ook consistent klinkend album oplevert. Het is momenteel overleven voor beginnende muzikanten, maar met dit prachtdebuut kan Fretland wel even vooruit.
Muzikanten zijn op het moment niet te benijden en voor een debuterende band als Fretland, die momenteel eigenlijk in Europa had moeten touren, moet het nog een stuk zwaarder zijn. De band heeft gelukkig wel een album opgeleverd waarmee het vooruit kan en het is een album dat echt alle aandacht verdient.
Boegbeeld van de band is zangeres Hillary Grace Fretland, die met haar krachtige stem het geluid van de band voor een belangrijk deel bepaalt. Het is een mooie en karakteristieke stem die fraai uit kan halen, maar die ook warm en ingetogen kan klinken. De stem van de frontvrouw is het sterkste wapen van Fretland, maar zeker niet het enige wapen waarmee de Amerikaanse band opzien baart.
De drie overige muzikanten van de band kiezen op het debuut van een band voor een lekker vol geluid, waarin de gitaren wat steviger mogen klinken dan gebruikelijk binnen de Americana, want dat is uiteindelijk het hokje waar het eerste album van Fretland het vaakst in geduwd zal worden, maar het is ook een veelkleurig geluid, waarin steeds het prachtige gitaarwerk opvalt. In de openingstrack mogen de gitaren nog voorzichtig ontsporen, maar in de track die volgt overheersen zonnige en rootsy gitaarlijnen. Ik heb helaas maar weinig informatie over het debuut van de Amerikaanse band, maar hoor in ieder geval dat naast het heerlijke gitaarwerk van de band ook nog fraaie bijdragen van onder andere pedal steel, piano en orgel zijn toegevoegd in de soms behoorlijk lange tracks.
Het levert een bijzonder aangenaam album op dat ook nog eens bijzonder vakkundig is opgenomen en geproduceerd door engineer Nich Wilbur, werkte met Angel Olsen en de gelouterde producer Trevor Spencer, die achter de knoppen zat voor onder andere Father John Misty, Fleet Foxes en Chastity Belt. Het levert ook een album op dat zich makkelijk weet te onderscheiden van de meeste andere albums in het genre.
Fretland doet dit enerzijds door met enige regelmaat op te schuiven richting rock of juist richting meer ingetogen folk en country en anderzijds door de bijzonder gepassioneerde en gloedvolle vocalen van Hillary Grace Fretland, die er voor zorgen dat het debuut van Fretland energieker en urgenter klinkt dan het gemiddelde debuut in het genre. Het zijn vocalen die hier en daar prachtig worden ondersteund door die van zus Kara Belle Fretland, die oorspronkelijk ook deel uit maakte van de band, maar haar eigen weg koos.
Met vocaal, instrumentaal en productioneel vuurwerk zijn we er nog niet, want de band uit het prachtige Snohomish slaagt er ook nog eens in om songs te schrijven die zich makkelijk opdringen, niet vies zijn van een vleugje pop en die bij herhaalde beluistering alleen maar aantrekkelijker worden. Het levert een debuut op dat bol staat van de belofte, maar Fretland is de belofte ook al voorbij met een album dat je na een paar keer horen niet meer kwijt wilt. Erwin Zijleman
De muziek van Fretland is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://fretlandtheband.bandcamp.com/album/fretland.