De Australische band RVG verwerkt op Feral invloeden uit het rijke oeuvre van landgenoten The Go-Betweens en invloeden uit de Britpop met een onweerstaanbaar aangenaam resultaat
De muziek van de Australische band The Go-Betweens is helaas slechts in beperkte mate te vinden op Spotify, maar luister naar Feral van het eveneens Australische RVG en de roemruchte band uit het verleden lijkt opgestaan. RVG heeft hetzelfde gevoel voor onweerstaanbare maar ook avontuurlijke popliedjes en combineert dit met invloeden uit de Britpop en opvallend gepassioneerde zang. Direct bij de eerste keer luisteren dringt het tweede album van de Australische band zich genadeloos op, maar vervolgens worden de popsongs op Feral alleen maar leuker, beter en onweerstaanbaarder. Zonnig maar ook stekelig en boven alles bijzonder lekker.
Het is een album dat zich zoals gezegd stevig heeft laten inspireren door het werk van The Go-Betweens. Zowel de songstructuren als de zang doen meer dan eens denken aan het werk van de roemruchte Australische band, die wat mij betreft moet worden gerekend tot de allergrootste bands uit de geschiedenis van de popmuziek. Net als The Go-Betweens heeft RVG een goed gevoel voor popliedjes die zowel stekelig als zonnig klinken en voor popliedjes die je na één keer horen nooit meer wilt vergeten. Vergeleken met de muziek van The Go-Betweens klinkt Feral net wat ruwer en bovendien nemen breed uitwaaiende gitaarlijnen een net wat prominentere plek in op het album. Het zijn gitaarlijnen die van de hand van een jonge Johnny Marr hadden kunnen zijn en die de songs op Feral keer op keer een stukje omhoog tillen. In de muziek van RVG hoor ik ook wel een vleugje van The Smiths (de band van de jonge Johnny Marr), maar als ik vergelijkingsmateriaal uit de Britse popmuziek moet kiezen hoor ik, buiten het gitaarwerk, toch vooral invloeden van bands als Pulp en Suede, met hier en daar een vleugje Lloyd Cole & The Commotions.
Het breed uitwaaiende gitaarwerk speelt niet alleen een cruciale rol in de muziek van RVG, maar klinkt ook geweldig en verrassend veelzijdig. RVG heeft voor Feral gewerkt met producer Victor Van Vugt, die na het horen van een demo van de band zo enthousiast was dat hij direct vanuit Berlijn naar Melbourne vloog om met RVG aan de slag te gaan. De naam Victor Van Vugt deed bij mij niet direct een belletje rinkelen, maar hij heeft een imposant CV, waarop de name van onder andere PJ Harvey, Nick Cave & The Bad Seeds en Beth Orton prijken. Met Feral van RVG heeft de producer een volgens kunststukje aan zijn CV toegevoegd, want het tweede album van de Australische band klinkt als een klok.
In muzikaal opzicht klinkt de muziek van RVG vooral zonnig, maar in de persoonlijke teksten van zanger en transgender Romy Vager komen ook de nodige donkere wolken voorbij. Het is met name deze zang die de muziek van RVG de kant van Suede en Pulp op duwt. Waar de zang op de albums van The Go-Betweens altijd wat onderkoeld is, is de zang op Feral zeer extravert en soms wat theatraal. Het voorziet de door zonnige gitaarlijnen gedomineerde muziek van de band van wat ruwe randjes en dat bevalt me wel.
RVG schudt op Feral het ene na het andere geweldige popliedje uit haar mouw. Direct bij eerste beluistering kon ik alleen maar zielsgelukkig worden van dit album, maar na herhaalde beluistering kan ik concluderen dat Feral van RVG zeker niet minder leuk wordt. Integendeel zelfs. De geweldige songs op het album dringen zich iedere keer weer net wat meer op en worden steeds iets onweerstaanbaarder. Australië wordt op muziekgebied de afgelopen jaren wat overvleugeld door buurland Nieuw-Zeeland, maar met RVG heeft het een geweldige troef in handen. Ga dat horen! Erwin Zijleman
De muziek van RVG is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://rvgband.bandcamp.com/album/feral.
