Hala, het alter ego van de Amerikaanse muzikant Ian Ruhala, maakte in eigen beheer al een aantal albums, maar met zijn officiële debuut Red Herring zet hij een flinke stap vooruit. De Amerikaanse muzikant verwerkt 1001 invloeden, waaronder vaak een snufje Beatles, in songs die aangenaam rammelen, maar die ook volgestopt zijn met bijzondere klanken en opvallende wendingen. Het klinkt soms als bewonderingswaardige huisvlijt, maar dankzij een aantal hele goede songs levert het uiteindelijk een album op dat zich niet alleen aangenaam opdringt, maar dat zich ook weet te onderscheiden van de meeste andere releases van het moment.
De naam Hala deed bij mij overigens geen belletje rinkelen, maar het blijkt het alter ego van de uit Detroit, Michigan, afkomstige muzikant Ian Ruhala, die met Red Herring een sterk album heeft afgeleverd.
Red Herring is niet het eerste album van Hala, maar wel het eerste album dat in een studio is opgenomen en het eerste album dat niet in eigen beheer is uitgebracht. Red Herring klinkt hierdoor een stuk beter dan de wat rammelende albums die Hala al op zijn naam heeft staan en het is een album dat alle aandacht verdient.
Associaties met het werk van The Beatles duiken overigens niet direct op bij beluistering van het album. Red Herring opent met een zwoel en zomers popliedje dat een wat eigenzinniger karakter krijgt door de bijzondere percussie. Het is een popliedje dat me wel wat deed denken aan het solowerk van Paul McCartney uit de late jaren 70 en vroege jaren 80, maar Beatlesque klinkt het nog niet direct.
Ook de tweede track valt op door bijzondere percussie en combineert invloeden uit de 70s blue-eyed soul met een eigentijds en eigenzinnig tintje, onder andere door af en toe zwaar aangezette strijkers toe te voegen. In de derde track nemen invloeden van The Beatles toe, al is de instrumentatie ook dit keer heerlijk eigenwijs, zeker wanneer stevige en vervormde gitaren worden ingezet.
Hala is op dat moment al goed voor drie bijzonder aangenaam klinkende maar ook verrassende popliedjes. Het zijn popliedjes met een hoog lo-fi gehalte, maar voor lo-fi klinkt de muziek van Hala wel erg vol. Track nummer vier citeert nog wat nadrukkelijker uit de catalogus van The Beatles, maar een bijzondere twist is ook dit keer niet ver weg. Red Herring klinkt vaak als een album waaraan net wat te vaak een laag instrumenten is toegevoegd, maar door het volle geluid en de vele opvallende wendingen slaagt de Amerikaanse muzikant er wel in om een origineel geluid neer te zetten.
Het is een geluid dat bij eerste beluistering nog vooral goed was voor een glimlach, maar langzaam maar zeker ben ik zeer gehecht geraakt aan de rafelige popliedjes op Red Herring van Hala. Ik hoor zoals gezegd vaak invloeden van The Beatles op het album, maar misschien nog wel meer aan latere Amerikaanse volgelingen van de Fab Four, van The Cars tot The Strokes.
Red Herring graaft zeker niet de hele speelduur even diep, want er komt af en toe ook wel een niemendalletje voorbij, maar hier tegenover staan flink wat tijdloze popliedjes die heerlijk rammelend worden uitgevoerd. In 36 minuten komt een dozijn popliedjes voorbij en het merendeel hiervan steekt wat mij betreft ruim boven het maaiveld uit.
Red Herring van Hala is een heerlijk nostalgisch album vol eigentijdse accenten. Het is een album waarbij het lekker wegdromen is, al moet je er tegen kunnen dat Hala je steeds weer wakker prikt met een uitstapje dat je nu net niet had verwacht. Perfect is het allemaal zeker niet, maar het is wel een album vol lef, avontuur en een goed gevoel voor aanstekelijke popsongs. Ik doe het er voor. Erwin Zijleman
Red Herring van Hala is verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://halaband.bandcamp.com/album/red-herring-3.
Voor een fysiek exemplaar op LP of cassette (!) ga je naar: https://www.thebandhala.com/products/662422-red-herring