Projecten met een grote groep gastvocalisten slagen maar zelden. Het klinkt al snel als een ratjetoe en het niveau is vaak wisselvallig. Richie Thomas en Simon Raymonde lieten met Ojalá horen dat het ook anders kan en doen dat nu nogmaals met In Quiet Moments. Het knappe van het nieuwe album is dat de gastzangers en -zangeressen nog wat diverser zijn en er in muzikaal opzicht meer vrijheidsgraden zijn, maar dat de consistentie toch weer aardig is behouden. Het klinkt iedere keer weer net wat anders, maar het zijn geen reuzensprongen. Verder is de kwaliteit van de songs alleen maar gegroeid. Ik had het niet verwacht, maar Lost Horizons heeft het weer geflikt.
Lost Horizons debuteerde aan het eind van 2017 met het bijzonder fraaie Ojalá. Het project van voormalig The Jesus And Mary Chain drummer Richie Thomas en The Cocteau Twins bassist en toetsenist en Bella Union platenbaas Simon Raymonde deed voor het debuut van hun project een beroep op een groot aantal gastvocalisten, onder wie Marissa Nadler, Sharon van Etten, Tim Smith (Midlake), Hazel Wilde (Lanterns On The Lake) en Karen Peris (The Innocence Mission).
Het zorgde in vocaal opzicht voor een zeer divers album, maar omdat alle gastvocalisten moesten opereren binnen het donkere maar zeer sfeervolle geluid van Lost Horizons was Ojalá ook een verrassend consistent album. Deze week keert Lost Horizons terug met een tweede album, In Quiet Moments.
Richie Thomas en Simon Raymonde zijn ook dit keer verantwoordelijk voor het geluid van Lost Horizons, maar voor de zang werd wederom een beroep gedaan op gastvocalisten. De gastenlijst overlapt deels met die voor het debuutalbum (Marissa Nadler, Tim Smith, Gemma Dunleavy, Cameron Neal en Karen Peris zijn ook dit keer van de partij), maar met Jack en Lily Wolter (Penelope Isles), Dana Margolin (Porridge Radio), C. Duncan, Ren Harvieu, Laura Groves en John Grant worden ook wat aansprekende nieuwe namen toegevoegd aan de gastenlijst, waarbij het natuurlijk hielp dat Simon Raymonde een prachtig platenlabel in zijn bezit heeft.
In Quiet Moments opent met een door Jack en Lily Wolter (Penelope Isles) gezongen track, die in muzikaal opzicht voortborduurt op het debuut van Lost Horizons. De klanken zijn even dromerig als zweverig met diepe bassen en zwierige ritmes als drijvende kracht. Het verandert wanneer in de tweede track de reggae klanken van The Hempolics opduiken en dat is zeker niet de enige keer dat het geluid van Lost Horizons een wat andere kant op schiet.
Richie Thomas en Simon Raymonde wisten op het debuut van hun project de consistentie aardig te bewaken, maar staan dit keer uitstapjes buiten de gebaande paden toe. In Quiet Moments herinnert in flink wat tracks aan de pracht van Ojalá, maar verkent ook andere wegen. Dat pakt soms prachtig uit, zoals in de track met Dana Margolin (Porridge Radio), die de postpunk uit de jaren 80 op geweldige wijze laat herleven, maar ook de bijzondere klanken van Lost Horizons omarmt, tot de gitaar er dwars doorheen snijdt.
Ook de twist die John Grant geeft aan het geluid van het project van Richie Thomas en Simon Raymonde is geslaagd, net als de zwoele soulverrassing van Ural Thomas en de beklemmende voordracht van Rosie Blair en zo sleept In Quiet Moments zich toch weer vrij makkelijk van hoogtepunt naar hoogtepunt en heb ik er ook weer wat favoriete vrouwenstemmen bij (die van KookieLou bijvoorbeeld).
Projecten als Lost Horizons komen meestal niet of slechts matig uit de verf of weten slechts eenmalig te betoveren. Richie Thomas en Simon Raymonde betoveren voor de tweede keer en slagen er met In Quiet Moments in om vijf kwartier lang te vermaken. Niet alles is even goed, maar het aantal mindere tracks is zeer beperkt terwijl het aantal uitschieters naar boven nog wat groter is dan op het terecht zo geprezen Ojalá ruim drie jaar geleden. Al met al een uitstekend album. Erwin Zijleman
De muziek van Lost Horizons is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://losthorizonsband.bandcamp.com/album/in-quiet-moments.
In Quiet Moments van Lost Horizons is verkrijgbaar via de Mania webshop: