Luister naar de albums van Israel Nash en je gaat een aantal decennia terug in de tijd. Het geldt ook weer voor Topaz, dat nog wat invloeden toevoegt aan het al zo mooie en veelzijdige geluid op zijn vorige album. De Texaanse muzikant nam Topaz voor een belangrijk deel in zijn eentje op, maar het album klinkt alsof het door een uit de kluiten gewassen band is gemaakt. Countryrock speelt nog altijd een belangrijke rol in de muziek van Israel Nash, maar de muzikant uit Texas voegt ook dit keer uiteenlopende invloeden toe aan zijn muziek, waaronder hier en daar een flinke dosis soul. Het klinkt als muziek van lang geleden, maar het komt nog altijd hard binnen.
Ik was de afgelopen jaren al zeer gecharmeerd van de muziek van Israel Nash. De muzikant uit Dripping Springs, Texas, leverde tussen 2009 en 2018 vijf albums af, waarvan ik met name de laatste drie (Israel Nash's Rain Plans uit 2013, Israel Nash's Silver Season uit 2015 en Lifted uit 2018) zeer de moeite waard vond.
Het zijn albums die je in eerste instantie vooral mee terugnamen naar de hoogtijdagen van Crosby, Stills, Nash & Young en het solowerk van laatstgenoemde, maar op Lifted uit 2018 waren ook invloeden uit onder andere de Laurel Canyon folk en de softrock uit de jaren 70 te horen.
De muziek van Israel Nash had tot dusver een vrij hoog retro-gehalte, maar zijn albums waren stuk voor stuk van hoge kwaliteit en in zowel muzikaal als vocaal opzicht wat interessanter dan de meeste andere releases die het etiket repro krijgen opgeplakt. Het geldt ook weer voor het deze week verschenen Topaz, dat direct vanaf de eerste noten bijzonder aangenaam klinkt.
De Texaanse muzikant heeft zijn geluid, dat nog altijd stevig citeert uit de archieven van de countryrock, op zijn nieuwe album nog wat verder verrijkt, waardoor Topaz nog wat voller en rijker klinkt. In de openingstrack neemt Israel Nash je mee terug naar de jaren 70 en daar blijft het album vervolgens ook hangen. Daar moet je van houden, maar ik vind het weer heerlijk klinken.
Topaz opent met een mix van countryrock en softrock, maar wanneer blazers worden ingezet krijgt het nieuwe album van de Amerikaanse muzikant ook zo nu en dan een soulinjectie. Het klinkt allemaal weer net wat mooier en voller dan op de vorige albums van Israel Nash en ook in vocaal opzicht overtuigt de Texaanse muzikant makkelijk.
Topaz is een heerlijk album voor de zoveelste avond waarop je noodgedwongen thuis moet zitten, maar het is ook een album dat het verdient om met veel aandacht te worden beluisterd. Dan hoor je pas goed hoe mooi en veelzijdig de instrumentatie is en uit hoeveel lagen deze instrumentatie bestaat, zeker wanneer blazers of toch wat elektronica worden toegevoegd. Het is een instrumentatie die herinnert aan muziek uit een ver verleden, maar het is ook een instrumentatie die zich als een warme deken om je heen slaat.
Wat voor de instrumentatie geldt, geldt ook voor de al even aangename zang op het album en voor de songs, die niet alleen knap in elkaar steken en zeer aangenaam vermaken, maar die ook nog eens lekker blijven hangen, waardoor de volgende beluisteringen van het album nog net wat aangenamer zijn.
Het is knap dat Israel Nash retro maakt die niet meteen of toch vrij snel doet verlangen naar de originelen uit het verleden (want dat heb ik toch vaak bij retro albums) en het is ook knap dat de Amerikaanse muzikant er weer wat extra invloeden bij heeft gesleept en ook met soulvolle tracks overtuigt.
Hier en daar doet het me wel wat denken aan het laatste album van Chris Stapleton, dat op minstens even fraaie wijze muziek uit het verleden reproduceert maar net zo goed in een eigentijds jasje stopt. We hebben weer even wat koude en donkere avonden op het moment, maar met het bijzonder lekkere Topaz van Israel Nash uit de speakers voelt het zeer aangenaam aan. Erwin Zijleman
De muziek van Israel Nash is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://israelnash.bandcamp.com/album/topaz-2.
