Bij eerste beluistering vond ik Baby, I'm Hollywood! van Judith Hill net wat te gepolijst klinken, maar de zang trok me al snel over de streep. De zangeres uit Los Angeles beschikt over een geweldige stem, die herinnert aan menig groot soulzangeres en het is een stem die alle kanten op kan. Grootse ballads, Motown soul, moderne R&B, funky rock en door Prince beïnvloedde funk worden allemaal aan de zegekar van Judith Hill gebonden. Het geluid is misschien wat netjes en gepolijst, maar het knalt wel prachtig uit de speakers. Er verschijnt veel in dit genre, maar Judith Hill steekt er wat mij betreft met kop en schouders bovenuit.
Tot voor kort kende ik Judith Hill eigenlijk alleen van het feit dat niemand minder dan Prince haar debuutalbum Back In Time coproduceerde. Het album uit 2015 is een van de laatste wapenfeiten van het genie uit Minneapolis, maar het is een wapenfeit dat ik destijds niet heb beluisterd. Ook het in 2018 verschenen Golden Child is, ondanks het feit dat Judith Hill er een Grammy Award mee bemachtigde, langs me heen gegaan, maar deze week was ik wel bij de les bij de release van het derde album van de Amerikaanse zangeres.
Baby, I'm Hollywood! is een album dat ik zomaar zou kunnen laten liggen omdat het wel erg binnen de lijntjes kleurt, maar wat heeft Judith Hill een geweldige stem. Het is een stem vol soul en met enorm veel power en het is bovendien een stem die met grote regelmaat herinnert aan de grote soulzangeressen uit het verleden.
Uit dit verleden haalt Judith Hill flink wat invloeden uit de soul en de funk, maar ook voor eigentijdse R&B ben je bij de zangeres uit Los Angeles aan het juiste adres. Hierboven schreef ik dat Baby, I'm Hollywood! wel erg binnen de lijntjes kleurt. Dat lijkt misschien geen aanbeveling, maar Judith Hill heeft een album gemaakt dat wel op zeer fraaie wijze binnen de lijntjes kleurt.
Het zijn bovendien steeds andere lijntjes. Baby, I'm Hollywood! opent met een piano ballad die ook door Alicia Keys zou kunnen zijn gemaakt, vervolgt met een track die de archieven van de soulmuziek wagenwijd open zet, schakelt hierna over naar eigentijdse R&B om vervolgens terug te keren naar de Paisley Park Studios in Minneapolis voor een portie funk met een stevige Prince injectie. Het zijn allemaal ingrediënten die terugkeren op de rest van het album met hier en daar een Mother’s Finest achtige rockexplosie als bonus.
In muzikaal opzicht zoekt Judith Hill niet al te vaak het avontuur, maar wat klinkt het allemaal lekker. Baby, I'm Hollywood! is voorzien van een moddervet geluid, waarin het gitaarwerk vaak mag excelleren en de ritmesectie swingt als een trein.
Hier en daar klinkt het derde album van Judith Hill als de meeste andere albums in de hedendaagse soulmuziek, maar zeker als invloeden uit de funk een voorname rol krijgen maakt de zangeres uit Los Angeles muziek die haar eerste producer Prince absoluut tevreden had gestemd.
Judith Hill is niet alleen een geweldige zangeres, die de soul hier en daar uit haar tenen haalt maar ook ingetogen kan zingen, maar de muzikante uit Los Angeles heeft ook wat te melden. Als kind van een Afro-Amerikaanse vader en een Aziatische moeder kreeg ze vaak te maken met discriminatie en het afgelopen jaar was er ook nog eens de corona pandemie. Ze zingt het allemaal van zich af op Baby, I'm Hollywood!.
Het is een album dat in de smaak zal vallen door een ieder die de wat gepolijste productie kan weerstaan en de tijd neemt om te ontdekken hoeveel moois en puurs er zit verstopt onder de flinke laag chroom op Baby, I'm Hollywood!. Ik laat albums als deze zelf meestal liggen, maar inmiddels ben ik zeer gecharmeerd van het album, al is het maar omdat Judith Hill echt een topzangeres is, die ook nog eens verrassend veelzijdig is. En die wat gelikte productie? Die klinkt uiteindelijk eigenlijk best lekker en zorgt er bovendien voor dat de stem van Judith Hill eindeloos kan schitteren. Erwin Zijleman
