Ik had een publiciteitsstorm verwacht rond het debuut van de Noord-Ierse band New Pagans, maar het is vooralsnog redelijk stil rond het debuutalbum van de band. Het is echter een debuutalbum dat veel te bieden heeft. De mix van indierock, new wave en een beetje postpunk is aanstekelijk, het gitaarwerk op het album is prachtig en New Pagans beschikt ook nog eens over een aansprekende frontvrouw die zowel in vocaal als in tekstueel opzicht makkelijk overtuigt. Ook het niveau van de songs is heel behoorlijk, zeker als je je bedenkt dat het gaat om een debuutalbum. Luister naar het debuut van New Pagans en je hoort een band die zomaar heel groot kan worden.
Het is tot dusver, zeker in Nederland, verrassend stil rond het debuut van de Noord-Ierse band New Pagans. Dat is bijzonder want The Seed, The Vessel, The Roots And All beschikt absoluut over de potentie om stevig te scoren dit jaar en is in het beperkte aantal recensies dat is verschenen onthaald met mooie woorden.
New Pagans wordt hier en daar vergeleken met al die geweldige postpunk bands die de afgelopen jaren opdoken vanuit het Ierse Dublin, maar de band uit het Noord-Ierse Belfast klinkt wat mij betreft toch net wat anders. Dat net was anders is samen te vatten als minder postpunk, meer new wave en meer indierock.
Het voor mij belangrijkste vergelijkingsmateriaal komt echter wel uit Ierland, al moet ik daar wel wat verder voor terug in de tijd. Zo herinnert het gitaarwerk op het album me vaak aan dat van U2’s The Edge in zijn jonge jaren, maar de meeste associaties heb ik toch met de muziek van de inmiddels vergeten Ierse band In Tua Nua.
Deze Ierse band beschikte in de persoon van Leslie Dowdall over een charismatische frontvrouw en die heeft New Pagans ook. Lyndsey McDougall koos tot voor kort uitsluitend voor een carrière in de wetenschap, maar haar eerste stappen in de muziek zijn zeer overtuigend.
De Noord-Ierse muzikante houdt zich uitstekend staande in het volle en soms zelfs wat bombastische geluid van New Pagans en voorziet dit geluid van een eigen smoel. Ze maakt bovendien geen geheim van haar geletterdheid, wat fraaie beschouwingen oplevert in de teksten, die onder andere gaan over de positie van de kerk in Noord-Ierland en de positie van vrouwen.
Het gitaarwerk doet zoals gezegd zo nu en dan denken aan het geluid van U2 in haar jongere jaren, maar waar de muziek van U2 nooit echt ontspoorde, klinkt de muziek van New Pagans wel iets rauwer. Hier en daar duiken wat flarden van bands als de Pixies op, maar The Seed, The Vessel, The Roots And All kiest over het algemeen toch weer snel voor breed uitwaaiende gitaarwolken, wat een serie aanstekelijke songs oplevert.
Door het aanstekelijke karakter van de songs en het verruilen voor invloeden van de pioniers van de postpunk voor het stadiongeluid van een band als U2, zal New Pagans in bredere kring niet op de superlatieven kunnen rekenen die de Ierse postpunk bands van het moment over zich uitgestort kregen, maar New Pagans verdient absoluut meer aandacht dan de band tot dusver in Nederland heeft gekregen.
Het gaat misschien wat ver om New Pagans te bombarderen tot “the next big thing”, maar dat geldt natuurlijk ook voor al die postpunkbands die momenteel aan de weg timmeren zonder een geheim te maken van hun belangrijkste inspiratiebronnen. New Pagans verdient dezelfde status als een band als Wolf Alice, die de afgelopen jaren wel omarmd is door de critici en zich deels op hetzelfde terrein beweegt.
Als ik luister naar The Seed, The Vessel, The Roots And All hoor ik vooral potentie. Ik ben zeer gecharmeerd van het gitaarwerk op het album en van de zang van Lyndsey McDougall. De songs zijn zeker niet allemaal even goed, maar vrijwel alle songs op het album scoren een dikke voldoende en er zijn wel wat uitschieters naar boven. Ik vind New Pagans al met al een leuk bandje met een knap debuut. Erwin Zijleman
Het debuut van New Pagans is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band uit Noord-Ierland: https://newpagans.bandcamp.com.
