07 september 2023

Pale Blue Eyes - This House

Pale Blue Eyes haalt een flink deel van de mosterd uit de jaren 80, maar de band uit Sheffield is zeker niet het zoveelste bandje dat invloeden uit de jaren 80 fantasieloos reproduceert en maakt indruk met This House
Lekkere diepe bassen, puntige gitaarloopjes, dromerige zang en wolken langzaam overdrijvende synths. De Britse band Pale Blue Eyes gebruikt een aantal ingrediënten die in de jaren 80 het muzikale landschap bepaalden, maar is ook niet vies van invloeden van latere datum. This House bevat een aantal zeer toegankelijke en voorzichtig dansbare popsongs, maar ook een aantal wat meer introspectieve tracks die het van de bezwering moeten hebben. This House is een album vol nostalgie en melancholie, dat het in de jaren 80 ongetwijfeld geweldig zou hebben gedaan, maar dat ook in het aanbod van het moment moeiteloos overeind blijft en dat ook nog eens bol blijkt te staan van de groeipotentie.



Ik kan me niet herinneren dat het debuutalbum van de Britse band Pale Blue Eyes vorig jaar heel veel aandacht heeft gekregen, maar het deze week verschenen This House heeft over aandacht zeker niet te klagen. Al die aandacht en lovende woorden zijn volkomen terecht, want het tweede album van de band uit Sheffield is een uitstekend album. 

Het is een album dat, zeker bij eerste beluistering, wolken vol nostalgie en melancholie laat overdrijven. Die nostalgie komt in eerste instantie vooral uit de jaren 80, want invloeden uit de popmuziek van dit decennium drukken absoluut hun stempel op het nieuwe album van Pale Blue Eyes. Het is vooral de elektronische ingekleurde popmuziek uit de jaren 80 die terug is te horen op This House, waarbij Pale Blue Eyes een voorkeur heeft voor lekker in het gehoor liggende popsongs, zoals bijvoorbeeld OMD die kon maken. 

In het vergelijkingsmateriaal dat wordt genoemd in de tot dusver verschenen recensies van het albums duikt vaak de naam van The Cocteau Twins op, maar vergeleken met deze band zijn de popsongs van Pale Blue Eyes een stuk toegankelijker en aanstekelijker. De donkere ondertoon van het album wordt versterkt door hier en daar te citeren uit de archieven van de postpunk, met name wanneer de bassen wat dieper klinken. 

De melancholie op het album heeft echter ook een andere oorsprong, want op This House kijkt Pale Blue Eyes gitarist en zanger Matt Board terug op zijn jeugd in het algemeen en zijn ouderlijk huis in het bijzonder. Op de cover van het album prijkt dit ouderlijk huis in Devon en zijn ook de ouders van Matt Board te zien. Zijn beide ouders zijn kort na elkaar overleden, wat zeker zijn sporen heeft nagelaten op de muziek van Pale Blue Eyes. 

De band uit Sheffield vervalt echter zeker niet volledig in 80s doom en combineert de wat donkerde invloeden uit de jaren 80 met de voorzichtig dansbare 80s pop. Gitaar, bas en drums leggen in de meeste tracks een donkere basis, waarna het geluid van Pale Blue Eyes wordt aangevuld met flink wat synths en wat dromerige vocalen. De synths klinken vaak wat ouderwets, waardoor Pale Blue Eyes een behoorlijk karakteristiek jaren 80 geluid heeft. 

Nu zijn er de afgelopen decennia nogal wat bands opgedoken die zich hebben laten beïnvloeden door muziek uit de jaren 80, maar Pale Blue Eyes klinkt toch subtiel anders. Aan de ene kant is This House een album dat ik in de jaren 80 ongetwijfeld met veel liefde had opgepikt, maar aan de andere kant is het ook een album dat niet volledig in de jaren 80 is blijven hangen en ook goed past in de huidige tijd en bovendien aansluit bij de shoegaze revival. 

Ik vind This House over de hele linie een aangenaam en interessant album, maar ik word het meest enthousiast wanneer Pale Blue Eyes kiest voor wat langere tracks, waarin ruimte is voor experiment en een vleugje Krautrock en waarin de bijzondere klankentapijten van de Britse band hun beeldende kracht maximaal benutten. Ook deze tracks zijn volop te vinden op het album.

Op basis van de recensies die aan het tweede album van Pale Blue Eyes vooraf gingen had ik het album niet direct op mijn lijstje gezet, maar This House is een stuk opwindender en spannender dan de gemiddelde opgewarmde prak uit de jaren 80 en zeker het tweede deel van het album is fantastisch met de slottrack Underwater als persoonlijk hoogtepunt. Erwin Zijleman

De muziek van Pale Blue Eyes is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse band: https://paleblueeyesmusic.bandcamp.com/album/this-house.


This House van Pale Blue Eyes is verkrijgbaar via de Mania webshop: