Elephant leverde vorig jaar met Big Thing een heerlijk album af, dat de zomer in huis bracht en eindeloos lang vasthield. De Rotterdamse band deed dit met songs die zich stevig hadden laten beïnvloeden door countryrock uit de jaren 70, maar die ook overweg konden met andere invloeden. Ook Shooting For The Moon heeft zich laten beïnvloeden door countryrock uit het verleden, maar de band zoekt op haar tweede album meer het avontuur en klinkt ook net wat eigentijdser. De zang is, net als op het debuutalbum van Elephant, bijzonder aangenaam, maar ook in muzikaal opzicht valt er veel te genieten, onder andere van het uitstekende gitaarwerk, dat fraai de grenzen verkent.
De Nederlandse band Elephant leverde ruim een jaar geleden met Big Thing een van de leukste en meest aangename zomeralbums van 2022 af. De band uit Rotterdam greep op haar debuutalbum stevig terug op de countryrock uit de jaren 70, maar bleef hier zeker niet in hangen en verwerkte ook invloeden uit de fraaie catalogus van het Excelsior label, waarop het album werd uitgebracht.
De bijzonder lekker in het gehoor liggende en prachtig uitgevoerde songs van Elephant gaven de zomer van 2022 kleur, maar gingen veel langer mee dan de zomer. Ruim een jaar na Big Thing keert Elephant terug met haar tweede album, Shooting For The Moon. Voor de soundtrack van de zomer van 2023 komt het nieuwe album van de Rotterdamse band wat te laat, maar ook op Shooting For The Moon is er geen gebrek aan zonnestralen.
Het tweede album van Elephant opent bijzonder met Post-Punk, waarin de band zowel in muzikaal als in vocaal opzicht een nieuwe weg lijkt in te slaan. Het is absoluut een interessante nieuwe weg, maar ik was zeker niet teleurgesteld toen Elephant in de tweede track op het album terugkeerde op het vertrouwde pad. Ook The Morning is overigens een bijzondere track door de gastvocalen van de Belgische zangeres Meskerem Mees, die met haar stem uitstekend past bij die van zanger Frank Schalkwijk.
In muzikaal opzicht keert Elephant in de tweede track echter terug naar de countryrock uit de jaren 70, waarbij omliggende genres zeker niet worden vergeten. De songs van de Nederlandse band zijn nog altijd heerlijk melodieus en laid-back en brengen het deze week verdreven zomergevoel direct weer terug.
Shooting For The Moon werd, net als het debuut van Elephant, geproduceerd door Pablo van de Poel van DeWolff, die ook dit keer vakwerk heeft afgeleverd. Het tweede album van Elephant is aan de ene kant voorzien van een wat nostalgisch of vintage geluid, maar klinkt ook absoluut fris en als een album van deze tijd.
Net als op Big Thing trekt de stem van zanger Frank Schalkwijk ook op Shooting For The Moon makkelijk de aandacht, net als de harmonieën op het album, maar ook het gitaarwerk op het album valt in positieve zin op. Het is veelkleurig gitaarwerk van Michael Broekhuizen dat varieert van fraai melodieus en ondersteunend tot voorzichtig tegendraads, wat de tijdloze songs van Elephant voorziet van een avontuurlijk tintje. Het heeft af en toe wel wat van de muziek van Wilco, al moet ik nog zien dat de Amerikaanse band later deze maand een album aflevert dat zo goed en aangenaam is als het tweede album van Elephant.
Shooting For The Moon van Elephant is een album waarbij je heerlijk kunt wegdromen en kunt fantaseren over een eindeloze nazomer, maar de heerlijk dromerig voortkabbelende songs van de Rotterdamse band prikkelen ook de fantasie wanneer je met net wat meer aandacht naar Shooting For The Moon luistert.
Ik was vorig jaar behoorlijk onder de indruk van het debuutalbum van Elephant, maar het uitstekende nieuwe album van de band uit Rotterdam sla ik nog net wat hoger aan en is een zeer waardevolle aanvulling op de prachtige catalogus van het Excelsior label, dat er inmiddels al bijna dertig jaar in slaagt om met name de lente en de (na)zomer te voorzien van onweerstaanbaar lekkere soundtracks. Erwin Zijleman
Shooting For The Moon van Elephant is verkrijgbaar via de Mania webshop: