20 september 2023

Stephen Wilson Jr. - søn of dad

De Amerikaanse muzikant Stephen Wilson Jr. eert op zijn debuutalbum søn of dad zijn overleden vader en maakt indruk met geweldige songs en een geluid met een intensiteit om bang van te worden
Ondanks het feit dat ik de ontwikkelingen binnen de Amerikaanse rootsmuziek goed probeer bij te houden, kwam het deze week verschenen debuutalbum van de Amerikaanse muzikant Stephen Wilson Jr. voor mij als een totale verrassing. Het is een verrassing die ook nog eens hard binnen kwam, want wat is søn of dad een rauw en intens album. Het album is voorzien van een bijna overweldigend geluid, waarna de indringende stem van Stephen Wilson Jr. dwars door de ziel snijdt. De sfeer op het album varieert van donker tot desolaat, waardoor de songs van Stephen Wilson Jr. nog wat meer kracht en urgentie mee krijgen. Ik lees er nog niet heel veel over, maar wat is dit een sensationeel goed album.



Ik was de naam van de Amerikaanse muzikant Stephen Wilson Jr. nog niet eerder tegen gekomen, maar de min of meer toevallige eerste beluistering van zijn debuutalbum søn of dad kwam aan als een mokerslag. Het is een album dat opent met zwaar aangezette klanken, een aardedonkere sfeer, een stem die door de ziel snijdt en teksten vol diepe emoties. Stephen Wilson Jr. eert op søn of dad zijn vijf jaar geleden overleden vader, die hem alleen opvoedde op het platteland van Indiana. Stephen Wilson Jr. heeft er een bijzonder ambitieus album van gemaakt, want søn of dad bevat maar liefst tweeëntwintig songs en anderhalf uur muziek. 

De vader van de Amerikaanse muzikant was een professioneel bokser en bracht zijn zoon ook al op jonge leeftijd de beginselen van de bokssport bij. Stephen Wilson had ook voor een bestaan als bokser kunnen kiezen, maar besloot microbiologie en scheikunde te gaan studeren. Na het afronden van zijn studies koos hij echter niet voor een carrière in het laboratorium, maar voor een onzeker bestaan als muzikant. Hij was een aantal jaren gitarist in de rockband AutoVaughn, maar ging uiteindelijk aan de slag als songwriter in Nashville. 

Na een aantal jaren met succes songs voor anderen te hebben geschreven, bracht Stephen Wilson Jr. deze week zijn debuutalbum søn of dad uit. Het is een album waarop goed is te horen dat de Amerikaanse muzikant veel ervaring heeft opgedaan als songwriter in Nashville, want invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek domineren op het album. Het debuutalbum van Stephen Wilson Jr. laat echter ook zijn achtergrond als rockmuzikant horen. De meeste songs op søn of dad zijn voorzien van een redelijk zwaar aangezet geluid met af en toe lekker stevig gitaarwerk. Ook als de Amerikaanse muzikant kiest voor grotendeels akoestische klanken komt het album met veel kracht uit de speakers, wat de verdienste is van de lekker volle productie van Benjamin West. 

Door het stevig aangezette en bij vlagen zelfs behoorlijk overweldigende geluid klinkt søn of dad anders dan de meeste andere singer-songwriter albums van het moment. Ook de indringende vocalen en de wat donkere sfeer op het album dragen bij aan het onderscheidend vermogen van het album. Stephen Wilson Jr. vindt met zijn debuutalbum aansluiting bij de wat rauwere singer-songwriters binnen de Americana, maar bij beluistering van søn of dad hoor ik af en toe ook wel wat van een wat jongere Bruce Springsteen. 

Anderhalf muziek is veel en normaal gesproken te veel, maar het is geen straf om søn of dad van de eerste tot de laatste noot te ondergaan. Stephen Wilson Jr. laat op zijn debuutalbum horen dat hij een zeer getalenteerd songwriter is, die zowel binnen als buiten de Amerikaanse rootsmuziek uit de voeten kan. Hij vertolkt zijn songs bovendien met heel veel emotie en passie, waardoor de meeste songs op søn of dad keihard binnen komen. 

De mooiste track op het album is wat mij betreft het duet met Hailey Whitters, American Gothic, dat laat horen dat de rauwe strot van Stephen Wilson Jr. het ook uitstekend doet in combinatie met vrouwenstemmen. Dit smaakt naar meer. Het is echter slechts een van de vele geweldige tracks op een debuutalbum dat hier vooralsnog geen aandacht krijgt, maar dat zomaar kan uitgroeien tot de grote albums in het genre dit jaar. Erwin Zijleman