90 In November, het debuutalbum van Why Bonnie, werd twee jaar geleden makkelijk in het hokje 90s indierock geduwd, maar de Texaanse band liet op haar debuutalbum ook invloeden uit andere genres horen. Op het deze week verschenen tweede album klinkt de muziek van Why Bonnie nog wat veelzijdiger en interessanter. In muzikaal opzicht zit het allemaal knapper in elkaar en met name het gitaarwerk is aansprekender dan op het debuutalbum. Ook de zang van Blair Howerton komt nog beter uit de verf dan op het debuutalbum, waardoor Wish On The Bone in kwalitatief opzicht een album is dat Why Bonnie onder de aandacht moet gaan brengen van een veel groter publiek.
Net iets meer dan twee jaar geleden debuteerde de Amerikaanse band Why Bonnie met het uitstekende 90 In November. Het is een album waarop de band uit Texas zich stevig liet inspireren door de indierock zoals die in de jaren 90 werd gemaakt en daar kan ik over het algemeen wel mee uit de voeten.
90 In November verwerkte op haar debuutalbum echter ook invloeden uit de Americana en maakte bovendien indruk met de uitstekende zang van frontvrouw Blair Howerton, die zowel lieflijk als ruw kon zingen. Met name door de zang hoorde ik wel wat raakvlakken met jaren 90 helden als Belly en Juliana Hatfield, maar zeker in de wat meer ingetogen momenten klonk de muziek van Why Bonnie zeer eigentijds en hoorde ik ook wel wat van Big Thief in de songs op 90 In November.
Het debuutalbum van Why Bonnie kreeg in Nederland helaas niet heel veel aandacht, maar kon in de Verenigde Staten rekenen op uitstekende recensies. Ook het deze week verschenen tweede album van de band kreeg daarom aandacht op muziekwebsites als Pitchfork en Paste, waardoor ik direct op het spoor van het album werd gezet. Dat is maar goed ook, want met Wish On The Bone heeft Why Bonnie een uitstekend album afgeleverd, dat ik persoonlijk nog een stuk beter vind dan het debuutalbum.
De band heeft volgens de informatie op haar bandcamp Austin inmiddels definitief verruild voor Brooklyn, New York, maar is haar Texaanse wortels zeker niet vergeten. Net als het debuutalbum van Why Bonnie laat ook Wish On The Bone zich zowel beïnvloeden door indierock als door Amerikaanse rootsmuziek en ook dit keer vloeien beide invloeden op fraaie wijze samen in wat complexer en afwisselend grootser en intiemer klinkende songs.
Het tweede album van Why Bonnie ligt in muzikaal opzicht deels in het verlengde van zijn voorganger, maar de band heeft in meerdere opzichten stappen gezet. Zo vind ik de zang van Blair Howerton een stuk mooier en bovendien veelzijdiger en krachtiger dan op het vorige album, zeker wanneer ze zich buiten het 90s indierock idioom beweegt.
Ook in muzikaal opzicht heeft Why Bonnie zich ontwikkeld. Er wordt beter en afwisselender gemusiceerd dan op het debuutalbum, de afhankelijkheid van hard-zacht dynamiek is minder groot en in meerdere songs is volop ruimte voor uitstapjes in andere genres dan de 90s indierock en de Americana.
Met name het gitaarwerk in de meer ingetogen passages op het album is bijzonder mooi, maar ook de bijdragen van keyboards verrijken het geluid van Why Bonnie op fraaie wijze. De muziek biedt bovendien alle ruimte aan de stem van Blair Howerton, die deze ruimte op indrukwekkende wijze pakt.
Waar de voorbeelden van de Amerikaanse band op het debuutalbum nog vrij duidelijk te identificeren waren, zijn deze minder duidelijk hoorbaar op Wish On The Bone, waarop Why Bonnie haar eigen geluid heeft gevonden. Het is, zeker wanneer de band kiest voor wat meer ingehouden of dromerige passages, een onderscheidend geluid, dat de band met een beetje geluk ver moet kunnen brengen. Gezien het aantal recensies dat het album heeft gekregen ga ik er van uit dat het in de Verenigde Staten wel goed gaat komen met Why Bonnie, maar in Europa is er nog werkt te doen. Bij deze. Erwin Zijleman
De muziek van Why Bonnie is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://whybonnie.bandcamp.com/album/wish-on-the-bone.
Wish On The Bone van Why Bonnie is verkrijgbaar via de Mania webshop: