Op al haar tot dusver verschenen albums etaleert Becca Stevens op bijzondere wijze haar muzikaliteit. Zowel in haar gitaarspel als in haar zang hoor je dat ze een geschoolde muzikante is, die niet graag kiest voor de makkelijkste weg. Dat doet ze ook niet op haar nieuwe album Maple To Paper, ook al kiest ze op dit album voor een uiterst sobere setting met alleen ruimte voor haar akoestische gitaar en haar stem. Met haar gitaarspel en haar zang slaagt Becca Stevens er in om een album vol bijzonder intense songs af te leveren. Het zijn songs waar je ademloos naar moet luisteren om maar niets te missen, maar het zijn ook songs zonder opsmuk, die laten horen hoe mooi en indringend pure folksongs kunnen zijn.
Toch wel enigszins tot mijn verbazing besprak ik nog niet eerder een album van de Amerikaanse singer-songwriter Becca Stevens op de krenten uit de pop. Ik ken immers al haar albums en zeker Regina uit 2017 is een album dat ik met enige regelmaat heb beluisterd. Dat ik nog niet eerder een album van de muzikante uit New York recenseerde heeft waarschijnlijk alles te maken met de intensiteit en eigenzinnigheid van haar albums.
Becca Stevens is een klassiek geschoolde zangeres en gitariste en dat hoor je op haar albums. Het zijn albums die meerdere invloeden verwerken, die niet bang zijn voor complexe (jazzy) passages en die zowel in muzikaal als in vocaal opzicht nooit kiezen voor de makkelijkste weg. Het zijn albums die je een paar keer moet horen voor je er een eerste oordeel over kunt vellen en die tijd heb ik meestal niet voor een nieuw album of gun ik een album niet.
Ook het deze week verschenen Maple To Paper had ik daarom zomaar kunnen laten liggen, maar op een of andere manier intrigeerde het album me direct en heb ik even doorgebeten. Dat laatste was wel nodig, want Maple To Paper is zeker geen alledaags album. Het is een album waarop alleen de akoestische gitaar en de stem van Becca Stevens zijn te horen en dat is een setting die je tegenwoordig niet heel vaak meer tegen komt. De muzikante uit New York maakt bovendien zeker geen makkelijk in het gehoor liggende deuntjes en vraagt zowel met haar gitaarspel als met haar zang en haar teksten veel van de luisteraar.
Het akoestische gitaarspel is in de meeste gevallen zacht en sober, maar Becca Stevens kan de op het eerste gehoor ingetogen songs op haar album ook behoorlijk vol inkleuren met mooi maar ook complex gitaarspel. Die complexiteit hoor je ook in de songs van de Amerikaanse muzikante, die nergens kiest voor de geijkte patronen, maar haar folky songs alle kanten op laat schieten. Joni Mitchell is zinvol vergelijkingsmateriaal, maar Becca Stevens heeft ook een duidelijk eigen stijl.
Die eigen stijl hoor je ook en misschien wel vooral in haar zang. De muzikante uit New York beschikt over een zeer expressieve en emotievolle stem, die haar songs voorziet van een enorme intensiteit. Het is een stem die aandachtig luisteren naar de songs van Becca Stevens afdwingt, waardoor Maple To Paper een album is dat, zeker in eerste instantie, energie vreet. Het wordt nog eens versterkt door de zeer persoonlijke teksten, waarin het verlies van dierbaren en het verkregen moederschap centraal staan. De persoonlijke thema’s voegen nog wat extra emotie toe aan de toch al zo intense songs.
Het is razend knap hoe Becca Stevens met alleen gitaar en zang zoveel effect kan hebben, want Maple To Paper is een album dat van alles met je doet. Ik moet nog steeds wennen aan de sobere muzikale setting en de enorme intensiteit van de songs. Het is me door deze intensiteit ook nog niet gelukt om het ruim een uur durende album in één sessie in zijn geheel te beluisteren, maar bij gedoseerde beluistering ben ik alleen maar onder de indruk van de pure en oprechte songs van Becca Stevens, die met veel gevoel en precisie worden uitgevoerd en die haar enorme muzikaliteit onderstrepen. Het is een bijzonder stapeltje albums dat Becca Stevens inmiddels op haar naam heeft staan en ook Maple To Paper is een hele mooie en interessante. Erwin Zijleman
