Er zijn hele volksstammen die de Amerikaanse band Nada Surf alleen kennen van de culthit Popular uit 1996. Het was het eerste bewijs dat de band uit New York geweldige songs kan schrijven, maar zeker niet het enige bewijs. Deze week is het tiende album van de band verschenen en ik vind alle negen voorgangers leuk of zelfs meer dan leuk. Het geldt ook weer voor Moon Mirror dat bijna drie kwartier lang strooit met popsongs waar je alleen maar heel vrolijk van kunt worden. De leden van de band zijn inmiddels gelouterde muzikanten en ook dat hoor je op Moon Mirror, dat elf songs lang de kwaliteit ademt die we inmiddels van Nada Surf gewend zijn.
Toen de Amerikaanse band Nada Surf in 1996 opdook met haar debuutalbum High/Low werd de band uit New York onmiddellijk ingedeeld in de categorie “Weezer wannabees”. Iedereen die wat beter luisterde naar het door The Cars voorman Ric Ocasek geproduceerde album hoorde echter dat Nada Surf veel beter was dan de meeste andere bands die dit etiket kregen opgeplakt.
Nada Surf had vervolgens het geluk dat er een volkomen briljante single op het debuutalbum stond. Popular is een van de meest memorabele en een van de leukste popsongs uit de jaren 90, maar het is ook de song die Nada Surf het volgende stempel opleverde, dat van “one hit wonder”. De Amerikaanse band heeft het succes van Popular inderdaad nooit meer weten te benaderen, maar iedereen die Nada Surf is blijven volgen weet dat de band uit New York het ene na het andere geweldige album heeft gemaakt.
The Proximity Effect (1998), Let Go (2002), The Weight Is A Gift (2005), Lucky (2008), If I Had A Hi-Fi (2010), The Stars Are Indifferent To Astronomy (2012), You Know Who You Are (2016) en Never Not Together (2020) moesten het allemaal doen zonder een single van het kaliber van Popular, maar ik vind persoonlijk alle albums die Nada Surf na High/Low maakte beter dan het debuutalbum van de Amerikaanse band.
Nada Surf bestaat inmiddels meer dan dertig jaar, maar heeft er nog steeds zin in. Deze week verscheen het tiende album van de band en ook Moon Mirror is weer een uitstekend album. Iedereen die de albums van Nada Surf kent weet inmiddels precies wat je kunt verrassen van de band. Ook Moon Mirror staat immers weer vol met bijzonder aangenaam klinkende (power)popsongs.
Het zijn popsongs met invloeden uit de indierock en powerpop uit de jaren 90 en uit de Amerikaanse rootsmuziek, maar de band uit New York sleept er ook altijd wat pop bij. Omdat het zo bekend klinkt is Moon Mirror, in ieder geval voor mij, weer onmiddellijk het spreekwoordelijke warme bad.
Het is een warm bad met heerlijke gitaarwerk, prima zang, geweldige melodieën en aanstekelijke refreinen, die onmiddellijk zorgen voor een goed gevoel. Qua geluid wijkt Moon Mirror niet heel veel af van de vorige albums van Nada Surf, maar wat klinkt het weer lekker. De band is er bovendien wederom in geslaagd om songs te schrijven die zich direct nestelen in het geheugen, wat een knappe prestatie is.
De ervaring spat er inmiddels van af, maar Nada Surf klinkt op een of andere manier ook nog steeds fris en fruitig met heerlijke koortjes als kers op de taart. Nada Surf heeft inmiddels onderdak gevonden bij het in Amerikaanse rootsmuziek gespecialiseerde label New West, wat heeft gezorgd voor een dun laagje roots in de muziek van de band, maar Nada Surf is op Moon Mirror ook nog steeds volledig zichzelf.
Toch voelt ook dit album voor mij niet als een herhaling van zetten, wat zeker te maken heeft met het hoge niveau van de songs, die van een niveau zijn dat de meeste bands niet gegeven is. Het is grappig om te zien dat een band die zo lauwtjes werd ontvangen toen het debuutalbum verscheen en die vervolgens lange tijd werd weggezet als een “one hit wonder” inmiddels tien uitstekende albums op haar naam heeft staan en voorlopig lijkt de rek er nog lang niet uit bij Nada Surf. Erwin Zijleman
De muziek van Nada Surf is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://nadasurf.bandcamp.com/album/moon-mirror.
Moon Mirror van Nada Surf is verkrijgbaar via de Mania webshop: