Nona is een jonge Nederlandse zangeres die imponeert met een verrassend sterk debuut. De vijver met jonge soulzangeressen is overvol, maar Nona zou ik er zeker uit vissen. De Brabantse zangeres beschikt over een heerlijke soulstem, die rauw en doorleefd, maar ook zwoel en gloedvol klinkt. Ze kan met deze stem uitstekend in de voeten in authentiek klinkende soul, maar draait haar hand niet om voor uitstapjes richting andere genres. In vocaal opzicht klinkt het allemaal geweldig, maar ook de band van Nona maakt indruk op dit titelloze debuut. Het levert een album op dat ook internationaal met de besten mee kan.
Nona werd 24 jaar geleden geboren in Brabant en had geen makkelijke jeugd. De jonge Nona vond zo ongeveer alles leuker dan naar school gaan en ontspoorde flink toen haar vader overleed in haar jonge puberjaren. Er volgde een periode van 12 ambachten en 13 ongelukken, maar uiteindelijk maakte Nona toch een opleiding af en stortte ze zich vol energie op haar grootste passie, de muziek.
Nona maakt inmiddels al een aantal jaren muziek en is nu klaar voor het grote werk. Haar deze week verschenen titelloze debuut is een verrassend volwassen klinkend en verrassend veelzijdig album, dat in brede kring waardering zal oogsten.
Direct in de openingstrack is duidelijk wat het sterkste wapen van Nona is. In deze openingstrack zal niemand de associatie met Amy Winehouse kunnen onderdrukken en dat blijft een lastige associatie. Amy Winehouse was tussen alle jonge soulzangeressen van de afgelopen decennia immers een klasse apart. Nona houdt zich echter prima staande en klinkt bijna net zo rauw en doorleefd als haar Britse voorbeeld.
De rauwe en soulvolle strot is zeker niet het enige sterke wapen van Nona in de openingstrack van haar debuut. De zangeres uit Eindhoven heeft weliswaar niet The Dap Kings kunnen strikken als begeleidingsband, maar ook de Amerikaanse muzikanten die Nona vergezelden in de studio in New York weten hoe een goede soulplaat moet klinken. Het debuut van Nona klinkt lekker authentiek en zoals het hoort moddervet.
In de tweede track van het album laat Nona horen dat ze een stuk veelzijdiger is dan de meest van haar soortgenoten. Het is een track die wel wat doet denken aan haar stadgenote Kovacs, die zich vorig jaar flink stuk beet op haar tweede album. Ook in deze tweede track laat de band een prima geluid horen met een heerlijke ritmesectie en subtiele gitaarlijnen. Het is een geluid dat zich als een warme deken om de geweldige stem van Nona heen slaat.
Nona moet concurreren met tientallen jonge zangeressen met een liefde voor oude soul, maar na twee tracks is al duidelijk dat de Nederlandse zangeres beter is dan de meeste van haar soortgenoten. Dat hoor je goed in de derde track, waarin de instrumentatie jazzy, sober en stemmig is de stem van Nona overeind moet blijven tussen fraaie gitaarlijnen en wat strijkers. Het lukt Nona opvallend makkelijk.
En zo heeft iedere track op het titelloze debuut weer iets anders te bieden. De ene keer rauw en soulvol, de volgende keer ingetogen en jazzy, dan weer gloedvol en poppy. Het zijn tracks die me meer dan eens aan Amy Winehouse doen denken, maar de vergelijking met de veel te jong overleden grootheid zit Nona nergens in de weg. Nona doet uiteindelijk haar eigen ding op haar debuut en maakt de hier en daar wel erg hoog opgelopen verwachtingen vrij makkelijk waar.
Het debuut van Nona bevat 13 songs en gaat door de variatie niet snel vervelen. Niet alle songs op het album zijn even goed, maar Nona houdt op haar debuut een niveau vast dat niet veel debuterende zangeressen gegeven is. Omdat het album ook een flink aantal positieve uitschieters bevat, mag best worden gesproken van een in het genre belangrijk debuut dit jaar en dat geldt zowel nationaal als internationaal. Erwin Zijleman