Vie Future is mijn eerste kennismaking met de muziek van La Féline en het is een kennismaking die diepe indruk heeft gemaakt. Het alter ego van Agnès Gayraud heeft een zich langzaam voortslepend album gemaakt dat wordt gedragen door bijzondere elektronische klanken en fluisterzachte vocalen. Het lijkt een sober en atmosferisch klinkend album, maar ondertussen gebeurt er van alles in de muziek van La Féline en duiken steeds weer accenten van een bijzondere schoonheid op. Ik ben niet vies van de lichtvoetige popmuziek die normaal gesproken uit Frankrijk komt, maar dit intense en avontuurlijke album is toch een paar klassen beter.
Dit jaar is de spoeling vooralsnog dun. Lou Doillon leverde een prachtalbum af maar zingt in het Engels, L’Épée maakt muziek die nauwelijks aansluit bij de tradities van de Franse popmuziek en hetzelfde geldt voor de muziek van de in Frankrijk geboren Claude Fontaine, die op haar uitstekende debuut vooral aan de haal ging met reggae en bossanova.
Mijn favoriete Franse zangeressen en hun soortgenoten laten het dit jaar kennelijk afweten, maar gelukkig is La Féline er nog. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de vorige twee albums van het alter ego van de Française Agnès Gayraud niet of nauwelijks ken, maar haar nieuwe album Vie Future is van een bijzondere schoonheid.
Agnès Gayraud is niet alleen muzikant, maar ook schrijver en filosoof. Haar filosofische interesses werden geprikkeld toen haar stiefvader stervende was en ze zelf op het punt stond om een kind te baren. Vie Future is een album over de relatie tussen geboorte en de dood of over ons bestaan in meer algemene zin.
Dat is geen licht thema en ook in muzikaal opzicht is Vie Future geen makkelijk album. Samen met producer Xavier Thiry heeft La Féline gekozen voor een zich langzaam voortslepend en opvallend ruimtelijk, of zelfs kosmisch, geluid. Het is een geluid dat subtiel is ingekleurd met elektronica en incidenteel strijkers.
Het is een geluid dat voor een belangrijk deel sferisch is, maar bijzondere accenten geven het geluid van La Féline iets eigenzinnigs en mysterieus. Het past prachtig bij de fluisterzachte stem van Agnès Gayraud, die zeker niet het zoveelste zuchtmeisje is, maar absoluut iets verleidelijks of dromerigs toevoegt aan de songs op Vie Future.
Het nieuwe album van La Féline is wonderschoon, sprookjesachtig en rustgevend, tot je door hebt hoeveel er gebeurt op het album en hoe knap het allemaal in elkaar steekt. Het is muziek die zich niet makkelijk laat vergelijken met de muziek van anderen, wat wel blijkt uit het feit dat ik iedere poging die ik tegen kwam geen moment treffend vond. Vie Future sluit zeker aan bij de tradities van de Franse popmuziek, maar klinkt ook anders.
La Féline verbindt zachte en bijna lieflijke popliedjes met flink wat avontuur. Zeker wanneer de details in de instrumentatie uiterst subtiel zijn en de zang van Agnès Gayraud fluisterzacht, is Vie Future een album dat je naar binnen zuigt en het bijzondere muzikale universum van de singer-songwriter uit Parijs in trekt. Het is een muzikaal universum waarin van alles gebeurt en dat geen grenzen kent. Wanneer voorzichtige ritmes veranderen in opzwepende ritmes sluipen invloeden uit de wereldmuziek of de synthpop het album in en zo gebeurt er in iedere track wel iets dat je niet verwacht.
Agnès Gayraud knutselde Vie Future in elkaar met haar gitaar, wat pedalen en een iPad, wat haar songs voorziet van een intiem en aards karakter. Het contrasteert prachtig met het rijke kosmische elektronische klankentapijt op het album. De oogst in Frankrijk mag dit jaar misschien tegenvallen wanneer het gaat om interessante popmuziek, maar het nieuwe album van La Féline is er een om te koesteren. Erwin Zijleman
De muziek van La Féline is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://lafeline.bandcamp.com/album/vie-future, waar het vinyl helaas al is uitverkocht.