Ik besteed niet vaak aandacht aan muziekboeken op deze BLOG, maar na de veelgelezen recensie van de roman van Leo Blokhuis, mag het verhaal van Daisy Jones & The Six niet ontbreken. Het boek is geschreven in dialoogvorm, waardoor je er even in moet komen, maar als je eenmaal een beeld hebt gevormd bij de verschillende hoofdpersonen leest het als een trein. Hoewel het een fictief verhaal is, geeft het boek van Taylor Jenkins Reid waarschijnlijk een aardig beeld van het muzikantenbestaan in de jaren 70 en hebben met name de gloriejaren van Fleetwood Mac model gestaan voor het leven van Daisy Jones en haar medemuzikanten. Ik heb het in één keer uitgelezen.
Onlangs verscheen de in het Nederlands vertaalde versie van de zo succesvolle roman en ben ik er toch aan begonnen. Ik durf nog steeds te beweren dat ik geen liefhebber ben van romans in dialoogvorm, maar Daisy Jones & The Six heb ik in één keer uitgelezen.
De roman van Taylor Jenkins Reid vertelt het verhaal van een eigenzinnige zangeres, Daisy Jones, die alles mee heeft in het leven, maar ook kampt met de nodige verslavingen. Haar carrière komt daarom maar moeizaam van de grond, tot ze aansluiting vindt bij de rockband The Six, die dan, het verhaal speelt overigens in de jaren 70, net is doorgebroken naar een breed publiek.
Een duet van Daisy Jones met The Six zanger Billy Dunne pakt zo goed uit dat Daisy Jones langzaam maar zeker deel uit gaat maken van de band. Wanneer de band vervolgens haar meesterwerk opneemt, blijkt dat niet vanzelf te gaan. De frontman van The Six wil zijn plekje in de spotlights niet zomaar delen met de aangewaaide zangeres, terwijl de ander bandleden steeds meer ervaren dat alles draait om Billy Dunne en Daisy Jones en om commercieel succes en niet om de rock ’n roll die ze ooit hebben omarmd. Tijdens een succesvolle wereldtournee barst uiteindelijk de bom.
Het verhaal van Daisy Jones & The Six wordt verteld via korte citaten van alle hoofdrolspelers, die worden geïnterviewd door de auteur. Dat is in het begin even wennen, maar uiteindelijk loopt het verhaal vloeiend en wordt het verrijkt door de soms verschillende of zelfs tegenstrijdige visies van de verschillende hoofdpersonen. Grappig is ook de blik van een outsider, die wordt geleverd door de vrouw van Billy Dunne, die thuis met de kinderen zit en maar moet hopen dat haar man niet valt voor de vele verleidingen van het rock ’n roll bestaan, inclusief de vele charmes van Daisy Jones.
De hierboven geschetste verhaallijn wordt aangevuld met allerlei zijuitstapjes. Billy Dunne heeft meerdere verslavingen achter zich gelaten en kiest voor zijn gezin, Daisy Jones duikt juist steeds dieper in haar verslavingen en is hopeloos op zoek naar liefde, die ze ondanks de sterke chemie niet vindt bij Billy Dunne. De andere bandleden twijfelen over een toekomst in de rock ’n roll of bijten zich hier juist in vast.
Met name de passages over het opnemen van de zwanenzang van de band en de hierop volgende tour leggen van alles bloot. Onderlinge spanningen, tegenstrijdige wensen, de rol van producers, de rol van platenmaatschappijen en managers en vooral heel veel persoonlijke twijfels. Het maakt van Daisy Jones & The Six een boeiende roman met heel veel lagen. Aangenaam als niet al te complex leesvoer en interessant voor een ieder die van muziek houdt.
Grappig detail is dat het personage van Daisy Jones is geïnspireerd door het leven van een jonge Stevie Nicks. Rumours van Fleetwood Mac, dat te maken kreeg met zo ongeveer alles dat in dit fictieve verhaal voorbij komt, laat zich daarom opvallend goed beluisteren als soundtrack bij dit terecht zo geprezen boek, dat binnenkort de basis vormt voor een tv-serie. Erwin Zijleman