Apricity van de Britse band The Equatorial Group klonk vorig jaar als Fleetwood Mac dat halverwege de jaren 70 de afslag richting Amerikaanse rootsmuziek had genomen. Het leverde een verrassend sterk album op, dat uiteindelijk terecht mijn jaarlijstje haalde. Opvolger Falling Sands trekt de lijn van de voorganger door en is nog net wat overtuigender. De songs van de Britse band zijn nog net zo mooi en ruimtelijk, maar graven ook net wat dieper, wat de muziek van The Equatorial Group nog wat interessanter maakt. Heel veel aandacht trekt de band tot dusver niet, maar dat moet echt gaan veranderen. Wat een goede band is dit en wat is dit nieuwe album sterk.
Apricity klonk alsof Fleetwood Mac halverwege de jaren 70 een verkeerde afslag had genomen en in plaats van in Los Angeles in de woestijn van California of Arizona was terecht gekomen. Het is een omschrijving die ook weer van toepassing is op het nieuwe album van de Britse band.
Ook op Falling Sands verrast The Equatorial Group met ruimtelijk klinkende Amerikaanse rootsmuziek en een goed gevoel voor perfecte popliedjes. Het nieuwe album van de Britse band gaat verder waar Apricity bijna anderhalf jaar geleden ophield, maar zet ook een aantal stappen.
Falling Sands werd in slechts drie dagen opgenomen, maar dat is niet te horen. Ook het nieuwe album van The Equatorial Group klinkt prachtig en vult de ruimte met warme en beeldende klanken. Ik was vorig jaar zeer gecharmeerd van het snarenwerk van de Britse band en van de zang van Helen Weeks en beiden keren op Falling Sands prominent terug.
Zeker wanneer wordt gekozen voor ingetogen songs en Helen Weeks de zang voor haar rekening mag nemen, hoor ik raakvlakken met bands als Cowboy Junkies en 10,000 Maniacs en dat is vergelijkingsmateriaal waarvoor The Equatorial Group zich niet hoeft te schamen. Ook met de songs waarin wordt gekozen voor mannelijke vocalen is overigens niets mis, zeker niet wanneer Helen Weeks tekent voor fraaie harmonieën.
Vergeleken met Apricity klinkt Falling Sands nog wat veelzijdiger en smaakvoller en is de Britse band wat verder opgeschoven richting een eigen geluid met wat dieper gravende songs. Het is een geluid dat meer aandacht verdient dan het vorige album van The Equatorial Group uiteindelijk kreeg.
Falling Sands staat vol met songs die ik na één keer horen wilde koesteren. Deels vanwege het prachtige ruimtelijke geluid van de band met hier en daar een fraaie hoofdrol voor de pedal steel, deels vanwege de prachtige stem van Helen Weeks en deels vanwege het mooie evenwicht tussen roots en pop op het album. The Equatorial Group klinkt ook op Falling Sands weer vooral Amerikaans, maar het steekt de meeste Amerikaanse bands in het genre moeiteloos naar de kroon.
Net als Apricity is ook Falling Sands geen album dat zich heel nadrukkelijk opdringt wanneer je de band niet kent, maar wanneer je eenmaal bent gevallen voor de muziek van de Britse band, wint ook het nieuwe album van The Equatorial Group snel aan kracht. De songs van de Britse band blijken keer op keer knap in elkaar te steken en vol fraaie nuances te zitten, maar ondertussen voelen de songs op Falling Sands ook stuk voor stuk aan als een warm bad.
Het is een paar dagen na de release nog redelijk stil rond het nieuwe album van The Equatorial Group, maar Falling Sands verdient, net als zijn voorganger, alle aandacht. Apricity ontdekte ik vorig jaar nog min of meer bij toeval, maar met het nieuwe album schaart de band zich wat mij betreft onder de smaakmakers binnen de Britse (en Amerikaanse) rootspop. Erwin Zijleman
De muziek van The Equatorial Group is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse band: https://theequatorialgroup.bandcamp.com/album/falling-sands.