De samenwerking tussen Kacy Anderson en Clayton Linthicum smaakt al jaren naar meer en doet dat ook weer op het uitstekende Carrying On. Het album werd, net als zijn voorganger, geproduceerd door Wilco’s Jeff Tweedy, die het Canadese duo nog wat verder de jaren 60 in sleept. Invloeden uit de folk worden vermengd met onder andere countryrock, psychedelica en rock ’n roll en steeds is er een hoofdrol voor het gruizige gitaarwerk van Clayton en voor het vocale vuurwerk van Kacy, die steeds beter gaat zingen. Het levert een retro album op dat zowel tijdloos als urgent klinkt en dat je meesleept op een muzikale reis door de tijd.
Kacy Anderson en Clayton Linthicum groeiden vlak bij elkaar op in Wood Mountain Uplands, op het platteland van Saskatchewan, Canada. De twee zijn familie en al hun hele leven bevriend, maar maken pas sinds een aantal jaren samen muziek.
Clayton Linthicum deed dit in eerste instantie als uitstapje naast zijn band The Deep Dark Woods, maar inmiddels lijkt te hebben gekozen voor de samenwerking met Kacy Anderson.
Dat de samenwerking nog steeds werkt hoor je in de openingstrack van Carrying On. Clayton Linthicum speelt prachtige gitaarakkoorden en Kacy Anderson zingt de sterren van de hemel. De heldere stem van de Canadese zangeres doet af en toe denken aan Sandy Denny, maar heeft op Carrying On ook wel wat van landgenote Margo Timmins, de zangeres van Cowboy Junkies. De zang van Kacy Anderson herinnert ook nadrukkelijk aan de jaren 60 en ook het licht gruizige gitaarwerk van Clayton Linthicum refereert meer dan eens aan dit decennium.
Ik hou van vrouwenstemmen en je hoort mij dan ook niet klagen wanneer Kacy in vocaal opzicht de hoofdrol pakt, wat ze op het grootste deel van Carrying On doet, maar ook Clayton is een uitstekend zanger en bovendien kleuren de stemmen van de twee prachtig bij elkaar.
Carrying On werd, net als voorganger The Siren’s Song, geproduceerd door Wilco voorman Jeff Tweedy, die al sinds het tweede album van Kacy & Clayton fan is van het Canadese tweetal. Tweedy haalde het duo naar zijn studio in Chicago en koos dit keer voor een net wat soberder geluid. Het is een geluid waarin het losse en soms rauwe gitaarwerk nadrukkelijk naar de voorgrond is gehaald, wat Carrying On voorziet van een bijzonder geluid.
Het is een geluid dat, mede door het bijzondere gitaarwerk, zo lijkt weggelopen uit de jaren 60. Kacy & Clayton verwerken uit dit decennium invloeden uit zowel de Britse als de Amerikaanse folk en uit de countryrock, maar voegen dit keer ook flink wat psychedelica en een vleugje Westcoast pop en rock ’n roll toe.
Eerder gaf ik aan dat de stem van Kacy Anderson me dit keer wel wat aan die van Margo Timmins doet denken en ook in muzikaal opzicht hoor ik wel wat raakvlakken met Cowboy Junkies, al flirt die band niet zo nadrukkelijk met invloeden uit de jaren 60. Kacy & Clayton doen dat als gezegd zeer nadrukkelijk, maar het zit me niet in de weg.
De songs op het album zijn stuk voor stuk aansprekend en vertellen mooie verhalen over de Canadese uithoek waar Kacy & Clayton opgroeiden, de gitaren klinken geweldig, de productie is trefzeker en met name Kacy zingt op Carrying On echt prachtig.
Carrying On kan absoluut in het hokje retro worden geduwd, maar de tijdloze songs van het Canadese tweetal klinken opvallend urgent. De samenwerking tussen Kacy Andersen en Clayton Linthicum smaakt inmiddels al enkele jaren naar meer en Carrying On laat horen dat de rek er nog niet uit is. In vocaal en muzikaal opzicht zet het tweetal ook dit keer een stap en de productionele vaardigheden van Jeff Tweedy doen de rest. Van mij mogen Kacy en Clayton nog even doorgaan, zeker wanneer dit uitstekende platen als Carrying On oplevert. Erwin Zijleman
De muziek van Kacy & Clayton is ook verkrijgbaar via hun bandcamp pagina: https://kacyandclayton.bandcamp.com/album/carrying-on.