Christian Lee Hutson probeerde het tien jaar geleden al eens, maar destijds zonder succes. De kans op succes met het onlangs verschenen Beginners is een stuk groter, al is het maar omdat de muzikant uit Los Angeles niemand minder dan Phoebe Bridgers heeft weten te strikken als producer. Het levert een album op dat het hele spectrum tussen Paul Simon en Elliott Smith bestrijkt en dat zich weet te onderscheiden door een veelkleurige instrumentatie vol fraaie accenten en door songs vol weemoed. Zeker de wat rijker ingekleurde songs maken makkelijk indruk, maar ook in de uiterst sobere tracks op het album blijft Christian Lee Hutson makkelijk overeind.
Beginners is overigens niet het debuut van de muzikant uit Los Angeles. Een jaar of tien geleden maakte hij al eens twee albums, die echter nergens meer te vinden zijn. Laten we het er dus maar op houden dat Beginners het officiële debuut is van de Californische muzikant.
Beginners opent met Atheist, een betrekkelijk ingetogen track, waarin de stem van Christian Lee Hutson wordt gecombineerd met fraai akoestisch fingerpicking gitaarspel. Het doet zowel qua instrumentatie, als qua sfeer en zang denken aan Elliott Smith. Het is mooi, maar er is meer nodig om ook maar enigszins in de schaduw van de betreurde singer-songwriter uit Portland, Oregon, te mogen staan.
Dat hebben Christian Lee Hutson en zijn producer Phoebe Bridgers goed begrepen, want de meeste songs op Beginners zijn rijker en avontuurlijker ingekleurd. Prachtig gearrangeerde strijkers domineren de instrumentatie in Talk, de tweede track op het album, waarin Christian Lee Hutson met zijn zang opeens meer lijkt op Paul Simon dan op Elliott Smith. Net als Phoebe Bridgers heeft de singer-songwriter uit Los Angeles een voorkeur voor wat weemoedige popliedjes en het zijn weemoedige popliedjes die van extra lading worden voorzien door de strijkers, die in vier van de tien tracks op het album een belangrijke rol spelen.
Ook Lose This Number, de derde track op het album wordt gedomineerd door een combinatie van vol klinkende akoestische gitaren en wonderschone strijkers, maar in deze track duiken ook voor het eerst de harmonieën van Phoebe Bridgers op, die het album weer van andere kleuren voorzien. Het fraaie Unforgivable profiteert ook van de zo herkenbare stem van Phoebe Bridgers en wordt verder ingekleurd met een stemmige trompet en fraai klinkende synths.
De bijzondere instrumentatie zorgt er voor dat Christian Lee Hutson zich wat mij betreft weet te onderscheiden van de 1001 andere mannelijke singer-songwriters die momenteel strijden om de aandacht van de muziekliefhebbers. Met zijn zang en songs is de muzikant uit Los Angeles net wat minder onderscheidend, al vind ik zang op het album absoluut aangenaam en houden zijn songs de aandacht makkelijk vast, ook als de vergelijking met Elliott Smith zich net wat te stevig opdringt.
Net als het wat in lijkt te zakken, voegt Christian Lee Hutson in Twin Soul, de zesde track op het album, wat meer pit toe met stevigere drums, steviger aangezette synths en wederom een fraaie trompet en slaagt hij er in om weer net wat anders te klinken. Nadat in Seven Lakes de zwaar aangezette strijkers zijn teruggekeerd slaagt de Amerikaanse muzikant er in Get The Old Band Back Together er nogmaals in om anders te klinken door te kiezen voor net wat steviger aangezette elektrische gitaren en een koortje, waarin naast Phoebe Bridgers ook onder andere Lucy Dacus act de présence geeft.
Het wordt nog eens herhaald in de slottrack Single For The Summer waarin na een sobere opening alles uit de kast wordt getrokken met koortjes en strijkers. Een mooi slotakkoord van een al met al een bijzonder fraai album. Erwin Zijleman
De muziek van Christian Lee Hutson is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://christianleehutson.bandcamp.com.
Beginners van Christian Lee Hutson is verkrijgbaar via de Mania webshop: