Rainbow Girls kwam ik een paar jaar geleden bij toeval op het spoor, maar de naam bleef op een of andere manier niet hangen. Opnieuw door toeval kwam het nieuwe album van het Amerikaanse drietal op mijn pad en ook Welcome To Whatever is een uitstekend album. Rainbow Girls kan vertrouwen op drie prachtige stemmen, die met name in folky tracks goed tot zijn recht komen, maar Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn kiezen niet voor de makkelijkste weg en hebben hun muzikale spectrum verder verbreed. Het levert een interessant album op dat vanwege de mooie zang eenvoudig verleidt, maar dat ook de fantasie aangenaam blijft prikkelen.
Buiten (overbodige) kerstalbums, verzamelaars en reissues is er deze week weinig bijzonders verschenen, maar ik kwam gelukkig toch nog één nieuw album tegen dat er wel toe doet. Het gaat om Welcome To Whatever van de Amerikaanse band Rainbow Girls. Het is een naam die bij mij ergens heel ver op de achtergrond een belletje deed rinkelen. En terecht, want in 2020 was ik laaiend enthousiast over het album Give The People What They Want.
Het is een album dat ik overigens pas anderhalf jaar na de release ontdekte, toen de drie leden van de band een prachtige vocale bijdrage leverden aan het fraaie Asterisk The Universe van de Amerikaanse singer-songwriter John Craigie. Het was voor mij reden genoeg om me te verdiepen in het oeuvre van Rainbow Girls, wat me onder andere het uitstekende album uit 2019 opleverde. Het is een album dat er voor mij overigens flink uitsprong binnen het oeuvre van Rainbow Girls, die in hun jonge jaren wat wispelturig waren.
Sindsdien was het redelijk stil rond de band uit North Bay, California, al verscheen in 2021 nog wel een EP met een aantal nieuwe tracks. Het nieuwe album van het Amerikaanse drietal viel me waarschijnlijk alleen maar op vanwege de zeer beperkte hoeveelheid nieuwe releases, maar vanaf nu moet ik de naam Rainbow Girls echt maar eens gaan onthouden. Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn maken immers niet alleen muziek die mij aanspreekt, maar hebben bovendien wederom een album van hoog niveau afgeleverd.
Op Give The People What They Want schoof de band wat op richting Amerikaanse rootsmuziek en werd optimaal geprofiteerd van de mooie stemmen van Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn. Die stemmen staan ook centraal op Welcome To Whatever, waarop zowel de leadzang als de harmonieën bijzonder fraai zijn. In muzikaal opzicht is het nieuwe album van de Californische band weer wat veelzijdiger dan zijn voorganger. Invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek spelen nog altijd een rol op Welcome To Whatever en kunnen ook zomaar de kant van de soul op gaan, maar invloeden uit de indierock en indiepop hebben ook wat aan terrein gewonnen.
In de openingstrack mogen de gitaren direct flink ontsporen, wat een fraai contrast oplevert met de mooie stemmen van de drie leden van de band. Ook wanneer Rainbow Girls wat opschuift richting Amerikaanse rootsmuziek vind ik het gitaarwerk op het album bijzonder mooi. Welcome To Whatever is voorzien van een bijzonder smaakvolle en eigenzinnige instrumentatie, die makkelijk de aandacht trekt, maar die ook de stemmen van Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn een boost geeft.
Rainbow Girls stond op Give The People What They Want garant voor uitstekende songs en ook de kunst van het schrijven van uitstekende songs is de band niet verleerd. Het zijn songs die lekker in het gehoor liggen, maar veel songs hebben een ruw randje, wat ook terug komt in de messcherpe teksten van het drietal.
Medio december een album uitbrengen is op zich geen hele handige zet, want je genereert op dit moment echt nul komma nul aandacht, maar de release in een hele magere week heeft er bij mij wel voor gezorgd dat ik het nieuwe album van Rainbow Girls niet over het hoofd heb gezien. Daar ben ik blij mee, want hoe vaker ik naar Welcome To Whatever luister, hoe minder ik begrijp dat deze band niet veel bekender is. Erwin Zijleman