Het is vijf jaar stil geweest rond Arcade Fire, dat deze week terugkeert met WE. Het is een album dat wat wisselend wordt ontvangen en uiteraard wordt vergeleken met Funeral, het alweer 18 jaar oude debuutalbum van de band. Ik was zelf onmiddellijk overtuigd van de kwaliteit van WE en sindsdien is het album, dat ik al een tijdje kon beluisteren, alleen maar beter geworden. Het nieuwe album van Arcade Fire bevat een aantal uptempo en een aantal meer ingetogen tracks en het zijn stuk voor stuk tracks die ook op de andere albums van de band hadden kunnen staan, al hoor ik dit keer weer de magie die ik ook hoorde op het debuut van de band. Ik had het niet verwacht, maar ik vind dit echt een fantastisch album.
Bij ieder nieuw album van Arcade Fire vraag ik me af of ik de vergelijking met het debuutalbum van de Canadese band moet gaan maken. Aan de ene kant is het relevant om een nieuw album te kunnen plaatsen in het oeuvre van de band, maar aan de andere kant heeft Funeral uit 2004 de lat zo ontiegelijk hoog gelegd, dat de kans dat Arcade Fire het niveau van haar debuut niet weet te benaderen levensgroot is.
Funeral is zo’n album waarvan je direct bij eerste beluistering zeker weet dat het een klassieker gaat worden en het bijzondere is dat de magie van het album nooit is verdwenen. Nu ik er over ben begonnen ontsnap ik er niet aan om het deze week verschenen WE te vergelijken met het 18 jaar oude Funeral en concludeer ik maar direct dat ook het zesde album van de band uit Montreal niet zo buitenaards goed is als het debuutalbum.
WE is op hetzelfde moment wel een album dat me direct bij eerste beluistering het gevoel gaf dat ik naar een heel bijzonder album aan het luisteren was. Inmiddels heb ik WE veel vaker beluisterd en ik vind het een briljant album, waarvan de gemiddelde band alleen maar kan dromen.
WE is de opvolger van het alweer vijf jaar oude Everything Now en bestaat uit twee delen. De songs die onder de noemer “I” vallen staan in het teken van angst, eenzaamheid en isolatie, wat ongetwijfeld verwijst naar de coronapandemie, terwijl de “WE” songs gaan over vreugde en het opnieuw zoeken van verbinding, waar we nu hopelijk aan toe gaan komen.
WE werd in meerdere sessies en in meerdere studio’s opgenomen en werd geproduceerd door Arcade Fire leden Win Butler en Régine Chassagne en door Nigel Godrich, die prachtplaten van onder andere Radiohead, Paul McCartney, Travis, Thom Yorke en Beck op zijn naam heeft staan. Ik hou persoonlijk erg van de producties van Nigel Godrich en ook met WE heeft hij wat mij betreft vakwerk afgeleverd.
WE opent met Age Of Anxiety I dat ingetogen opent met piano en zang, maar uiteindelijk steeds voller en uiteindelijk zelfs bijna bombastisch wordt ingekleurd. Ook Age Of Anxiety II opent ingetogen, maar draait uiteindelijk alle synthpop registers open. Het is typisch Arcade Fire, maar zo urgent als in de openingstracks van WE had ik de band toch al lang niet meer gehoord.
End Of The Empire I-III laat de inmiddels bekende opening van piano en zang horen, maar dit keer nemen de synths het niet direct over en verrast Arcade Fire met een bijna Beatlesque track, die nadrukkelijk het stempel van Nigel Godrich bevat, zeker wanneer strijkers worden toegevoegd. Bij eerste beluistering vond ik het al prachtig, maar inmiddels vind ik het een van de tracks op WE die toch echt niet heel ver verwijderd is van het bijna onwerkelijk hoge niveau van Funeral.
Het is een niveau dat wordt vastgehouden in End Of The Empire IV, dat nog wat Beatlesquer klinkt en een bijna monumentaal karakter heeft, dat weer wordt gecontrasteerd met avontuurlijke vrouwenstemmen, die de track toch weer een bijzondere twist gevn. WE vervolgt met The Lightning I en The Lightning II, die aan het album vooraf gingen.
The Lightning I, dat prachtig overweldigend opent, is een volgende song die alles heeft om uit te groeien tot een klassieker in het oeuvre van Arcade Fire. De meeste bands zouden plat op hun bek gaan met zoveel bombast, maar The Arcade Fire walst als een stoomtrein over je heen.
Unconditional I en Unconditional II (met Peter Gabriel) hebben niet zoveel impact als de eerdere songs op het album, maar ze misstaan ook zeker niet op het album, dat ingetogen en stemmig afsluit met de titeltrack en 40 minuten prachtige muziek vol maakt. Conclusie: WE is misschien niet zo imponerend als Funeral, maar het is absoluut een fantastisch album, dat behoort bij de allerbeste albums van 2022 tot dusver. Wat mij betreft een enorme verrassing. Erwin Zijleman
WE van Arcade Fire is verkrijgbaar via de Mania webshop: