Het debuut van Kelly Lee Owens wist me in 2017 na een paar keer horen te overtuigen. Die paar keer had ik ook zeker nodig voor LP.8, want het derde album van de Britse muzikante is een stuk lastiger te doorgronden dan de twee voorgangers. Zeker in de eerste tracks is de elektronica ruw en bijna machinaal en is Kelly Lee Owens heel ver verwijderd van dromerige popliedjes met een kop en een staart. Die dromerige popsongs komen er na een lange aanloop waarin de spanning prachtig wordt opgebouwd, waarna het album weer experimenteel eindigt. Kelly Lee Owens maakt het de luisteraar op LP.8 zeker niet makkelijk, maar als je je open stelt voor dit fascinerende album valt er wel degelijk veel te genieten.
Het titelloze debuut van de Britse muzikante Kelly Lee Owens beluisterde ik pas voor het eerst toen het album aan het eind van 2017 was opgedoken in meerdere jaarlijstjes. Ik vond de muziek op het album in eerste instantie wat te elektronisch en te zweverig naar mijn smaak, maar uiteindelijk raakte ik toch overtuigd van de schoonheid van de songs van Kelly Lee Owens, die op fascinerende wijze elektronische klankentapijten op elkaar stapelde en combineerde met fluisterzachte vocalen.
Het debuutalbum van de Britse muzikante bevatte een aantal enigszins toegankelijke popsongs, maar ze zocht ook nadrukkelijk het experiment met al haar elektronica. Het leverde een album op dat misschien niet direct aansloot op mijn smaak, maar dat me uiteindelijk wel wist te betoveren. Kennelijk niet genoeg overigens om de naam Kelly Lee Owens voorgoed te onthouden, want het in 2020 verschenen Inner Song, dat in het verlengde van het debuutalbum ligt, heb ik volledig gemist.
Deze week verscheen het derde album van de in Wales geboren, maar vanuit Londen opererende muzikante. LP.8 is een duidelijk ander album dan zijn twee voorgangers en is vooral een stuk experimenteler. Op LP.8 werkt Kelly Lee Owens samen met de Noorse muzikant Lasse Marhaug, die bekend is van de band Jazkamer en van zijn werk met de Noorse muzikante Jenny Hval.
Naar verluidt heeft Kelly Lee Owens met LP.8 een album gemaakt dat zowel geïnspireerd is door de muziek van Throbbing Gristle als door die van Enya. De muziek van Throbbing Gristle ken ik eerlijk gezegd niet of nauwelijks, maar aan Enya doen de meeste songs op LP.8 me in ieder geval niet denken.
LP.8 opent met industrieel klinkende elektronica, die wordt gecombineerd met vocale bijdragen die eerder als instrument dan als zang klinken. Op een gegeven moment komt er een al even industrieel aandoende beat bij en worden nog meer repeterende vocalen toegevoegd. Een popsong met een kop en een staart kan ik er niet in ontdekken, maar het maakte me wel direct nieuwsgierig naar de rest van het album.
LP.8 is een stuk experimenteler dan de vorige twee albums van Kelly Lee Owens en heeft, zeker wanneer de zwaar aangezette en machinaal klinkende elektronica domineert, afstand genomen van de zweverige pop die op de eerste twee albums van Kelly Lee Owens was te horen. Wanneer de onsamenhangende kreten worden vervangen door gesproken woord, wordt de muziek van Kelly Lee Owens een stuk beeldender en bezwerender, zeker wanneer de elektronische klankentapijten breed uitwaaien.
Het is zeker geen muziek die ik dagelijks op zal zetten, maar zo op zijn tijd is het fascinerende muziek met een bijna hypnotiserende uitwerking. Wanneer de klanken nog wat sprookjesachtiger worden en de zang toegankelijker wordt, hoor ik misschien het beloofde vleugje Enya, maar hoor ik vooral de raakvlakken met de eerste twee albums van Kelly Lee Owens.
LP.8 is geen makkelijk album, maar het is een album waarop de spanning prachtig wordt opgebouwd en waarin de hard klinkende elektronica langzaam maar zeker wordt vervangen door wonderschone klanken. Als de vogeltjes gaan fluiten en een piano opduikt, is LP.8 getransformeerd van op volle toeren draaiende zware industrie in een kabbelend beekje in een verlaten landschap. Het is het moment waarop de schoonheid van LP.8 in alle hevigheid aan de oppervlakte komt, waarna het album aan het eind toch weer compleet ontspoort. Zeker geen makkelijk album, maar het intrigeert me echt hopeloos. Erwin Zijleman
De muziek van Kelly Lee Owens is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikant: https://kellyleeowens.bandcamp.com/album/lp-8.